İnsanları anlamak zor zanaat..

Kız üniversite sınavına girip 1.5 milyon içinden sıyrılıp herhangi bir üniversitenin herhangi bir bölümüne yerleşir. Lisedeki sıra arkadaşıyla aynı yeri kazanırlar, onun için bu herkesin hayalini kurup da sınav sonucu ulaşması güç olan bir şeydir onlar şanslıdır yani..

Gel zaman git zaman aralarında sorunlar çıkar, koparlar birbirlerinden ve bıçak son noktaya dayanınca ipler kopar o kadar yıllık arkadaşlıkta söylenmeyecek şeyler söylenir, yollar ayrılır. Çok kırgındır kız olanları hazmedemez ama yoluna devam eder ve onun yokluğunu öyle sindirmiştir ki naptığını bile merak etmez.

Ama arkadaş ilişkilerindeki şansızlığının sadece başıdır bu..Kaldığı yurtta kafasına denk birilerini pek bulamaz, ya en yakın arkadaşının kız arkadaşı kıskanır onu ya da samimi gelmez insanların bir gün yüzüne gülüp ertesi gün onun hakkında konuşmaları.Eve çıkmaya karar verir ama eve çıkacak kadar tanıdığı biri yoktur ki...Kara kara düşünür başta ama sonra karar verir ilan asar ve bulur birini, sandığından kolay olmuştur.Ta ki ev arkadaşı 3 ay sonra tam vizeleri üstü'ben dönüyorum' diyene kadar.Mezun durumdadır ve istediği gibi iş bulamadığı için başta gitmeyeceğini söz alarak onlave çıksada el mahkum bişey diyemez.

Ama bir çaresi vardır yinede.Eski oda arkadaşı babannesiyle eve çıkmıştır, babaanne fikrine pek sıcak bakmasada idare ederim diye düşünür. Ediyordur etmesine ama evin ısınma sorunu çıkıp ev arkadaşı ben bu evde kalıcam diye tutturunca kıza yine yol görünür. Yarım dönem bir yerde idare eder ama yaza birilerini bulması şarttır, herkese haber salar.

Dönem sonunda yakın mutlu haber gelir 1 tane ararken 2 tane ev arkadaşı bulmuştur. Başta herşey iyi gidiyor gibidir kız bulaşıkların birikmesini ev temizliğinde ortak bir vakit bulunamamasını sorun etmez başlarda.

Sonra bir sıraya sokma fikri önerir, ev arkadaşları fikir önerdiğinde uymayana kızlar değildir ama biraz rahat ve üşengeç gelirler ona.Onlarla aralarında kişisel bir sorun yoktur ama bir uyumsuluk vardır çok sorun edilmeyecek bunu herkes az çok fark eder.

Bir gün kız ailesini ziyarete gider haftasonu.Odasını toplu bırakmıştır giderken ama geldiğinde odasını dağınık bulur, birileri yatmıştır o yokken ve öle bırakılmış.Kız o yokkenb eve kalabalık arkadaş grubunun gelmiş olduğunu tahmin eder ama odasını bu halde bırakmanın bir anlamı yoktur ona göre.Ev arkadaşları evde olmadığı için mesaj atar, bu durumdan rahatsız olduğunu söyler.

Ev arkadaşından beklediği sadece bir 'KUSURA BAKMA BÖYLE BÖYLE OLDU TOPLAYAMADIK..'dır.Ama ev arkadaşı onu olayı abartmakla ve anlayışsızlıkla suçlar mesajında...Halbuki kız zaten onun arkadaşının sürekli evde kalmasına birşey dememektedir...

Kız üstüne hiç birşey sölemez zaten söylesede anlaşılmayacağının farkındadır, gülüp geçer...Şansı döner elbet..