Irkçılık, ayrımcılık ve özgürlük...

Irkçılık ve etnik ayrımcılık;

Bir topluluğun kendisini, yaşadığı yerdeki diğer topluluklardan daha üstün görmesi veya sayması durumu.

Geçmişte dünyanın birçok yerinde, etnik ayrımcılık ve ırkçılık yaygın olarak yapılmış, izleri/etkileri günümüze kadar gelmiştir.

İlkin Avrupa’da; kilisenin de yardımı alınarak, siyah kölelere, ırklarından dolayı kötü muamele yapılmış.

Ağır işlerde çalıştırma, toplumdan dışlama ve kötü koşullarda yaşamaya zorlama gibi tutum ve davranışlar, kölelere reva görülen yaygın uygulamalar olarak bilinir.

Ortaçağda, kilise; bilim adamlarından ve papazlardan oluşmuş bir kurul tarafından, zenciler üzerinde bir araştırma yapmış!

Araştırmada şu ilginç sonuçlara ulaşılmış;

‘Siyahların kasları, beyazlarınkinden daha yoğun, dolayısıyla fiziki olarak siyahlar daha güçlüdür.’

‘Ancak beyazların beyinleri, siyahlarınkinden daha büyük olması, beyazları daha akıllı yapmıştır.’

‘Dolayısıyla tanrı, siyahları çalışmak ve hizmet etmek için, beyazları ise düşünmek ve bu hizmetlerden faydalanmak için yaratmıştır.’

Bu ilginç değerlendirmelere, kilisenin fetvası da eklenerek, Avrupa’da kölelik ve ırk ayrımcılığı, adeta yasallaştırılmıştır.

Avrupalının, Amerika’yı keşfinden sonra, daha çok köleye ihtiyaç duyulmuş. Bu ihtiyaç, Afrika’dan getirtilen daha fazla köle ile giderilmeye çalışılmıştır.

Amerika’da da zenci kölelere yapılanlar, pek değişmemiş. Hatta geniş topraklarda, daha fazla ürün elde etmek için, onlara daha kötü muamele yapılmış.

Derken gün gelmiş, ‘siyah adam’ çoğalmış, kent ortamında ve günlük yaşamda sık görünmeye başlamış...

‘Beyaz adam’ gittiği her yerde o’nu görünce, hiddetlenerek, çileden çıkmış!

Böylece ülkesinde ‘siyah adam’ için alınan yasal baskıcı uygulamaların eksik olduğunu düşünmeye başlamış.

Her yerde ‘siyah adam’a hayvan muamelesi yapmaya başlamış. Buna direnenler anında yok edilerek, soruna pratik çözümler bulunmuş.

Uzun yıllar, siyahlar, beyazların bu akılamaz uygulamalarıyla birlikte yaşayıp, günümüze kadar gelmişler.

Günümüzde, şayet dünyada özgürlükler artmışsa ve insanoğlu eskisi gibi kötü muameleye maruz kalmıyorsa, bunun bir hikmeti, bir nedeni vardır.

Hikmet; kâhinlerin kehanetlerinde değil, ‘Lincoln’ların, ‘ Martin Luther King’lerin, ‘Mandela’ların ve ‘Obama’ların süre gelen ırkçılık karşıtı mücadeleleridir.

Ne mutlu onlara ve onların yaşadıkları, bu günün ‘özgürlükler ülkesi’ olan Amerika’ya...