İşçi ölümleri ve bir insanlık testi

Tuzla Tersanelerinde yine bir işçi öldü...
Bugüne kadar kaç işçi öldü bilemiyorum?

Hani insana bazı şeyler belli bir sınırdan sonra normal gelmeye başlar ya,
Hani Irak'tan gelen ölüm haberleri ilk günkü kadar canımızı acıtmıyor ya artık...
İşgal altındaki halkların acıları yaşamımızın 10 dakikasını bile 'işgal' edemiyor ya
Artık çalıp çırptığı ortaya çıkanlara ''aman herkes çalıyo'' deniyor ya...

Böyle normal gelmeye başladı Tuzla'daki işçi ölümleri...
Böyle kanıksadık , göz göre göre yaşanan cinayetleri...
Ve böyle böyle kaybediyoruz insanlığımızı...

''günde 60-80 bin kişi girip çıkıyor, ölümler normal, allah yardımcımız olsun'' diyen GİSBİR başkanından ne farkımız kalıyor?
Söylesenize Irak'taki ABD askerinden ne farkımız kalıyor?

-farkımız var. Çünkü insanları biz öldürmüyoruz, demeyin öldürenlere karşı sesimiz çıktı mı peki? Suçlusunuz dedik mi o namertlere?

''Sorun işverendeyse çözmeyen namerttir'' diyen bakan bize neyi ispatlamaya çalışıyor? '' Ölümler normal'' diyen işverenin zihniyetindeki sorunu görmüyorlar mı? Görüyorlar ama görmezden geliyorlar...

Bu da yetmezmiş gibi bir de şikayet ediyorlar '' yatıyoruz Tuzla, kalkıyoruz Tuzla'' diye...
- Eğer dediği gibi olsaydı bakanın, bu kadar işçi ölmezdi-

Ama ölüyorlar böyle devam ederse ölmeye de devam edecekler. Peki nereye kadar?
Bizler insan olduğumuzun farkına varıp, işçi ölümlerinin savaşların, açlığın 'normal' olmadığını, kader olmadığını anlayana kadar...

'gerçek insan' olana kadar...

Ne güzel söylemiş Jose Marti ;
'' Her gerçek insan, herhangi bir insanın yüzüne vurulan tokadı kendi yanağında hissetmek zorundadır.''

Yurtsever cephe İşçi Birliği 15 haziranda, Kartal Meydanın'da, saat 17:00 da bu cinayetlere karşı bir miting düzenliyormuş...

Ben orada olacağım...

İnsan olduğumu, 'gerçek insan' olduğumu hatırlamak için...