İşin ehli kim?

2014 yılı iş ve trafik kazalarıyla devam ediyor. İstatistik verilerine göre son 10 yılda iş kazalarında hayatlarını kaybedenlerin sayısı, Kurtuluş Savaşımızda verdiğimiz şehit sayısını geçmiş. Sıkıntılı, iç karartıcı bir durum. Peki neden?

Bugün (01.11.2014) Sözcü gazetesindeki Yılmaz Özdil'in yazısı "Uzay mekiğimiz olsa, il başkanını astronot yapar bunlar..." bu açıdan önemli. 

Atatürk, 1923 de Cumhuriyeti kurduğunda "ikinci savaşımız şimdi başlıyor, bu savaş ilkine göre daha çetin" derken durumun önemini dile getirmiş. Cumhuriyetin bu topraklarda yaşayabilmesi için olmazsa olmazlar var. Kalkınmanın devamlılığı, eğitim seviyesinin yükselmesi, tarım ve sanayinin dengeli ilerlemesi ve kendi ayaklarının üzerinde durma için sağlam ekonomi (para), dengeli milli gelir.

Bütün bunlar için eğitimli, birikimli insanlara gerek var. Osmanlı'nın son döneminde de Avrupa'ya eğitim için insanlar boşuna götürülmedi. Atatürk döneminde de insanlar bilgi ve eğitim için işin merkezlerine gönderildi. Bilgili insanlar davet edildi. Tecrübelerden faydalanıldı. O insanlar kendilerinden sonra gelenleri eğitti. Cumhuritetimizi ayakta tutan kurumlar yıllar geçtikçe tecrübelendiler, çok iyi işler çıktı.

Yılmaz Özdil'in dediği gibi Maden İşletmeleri, Karayolları, Devlet Su İşleri, Türk Hava Yolları, Orman Genel Müdürlüğü, Makina Kimya Endüstrisi, Demir Çelik gibi işletmeler bilim, tecrübe, liyakat isteyen önemli alanlar. 

Kısaca KİT denilen bu tür yerler, devletin üzerinde kambur, zarar çok fazla denilip özelleştirme yoluna gidilince,

bu tür yerlere siyaseti sokup o adamı bu adamı tecrübesine bakmadan işin başına getirince,

başta sorduğum "Peki neden?" sorusunun cevabını vermiş bulunuyoruz.

İnsanlık değerlerimizi yitirdiğimiz gibi, Cumhuriyetimizin başında yakaladığımız bilgi ve tecrübeyi de yitiriyoruz. Dolayısıyla üzücü tablolar ardı ardına geliyor. İşin üzücü tarafı bütün bunları sorgulayacak yurdun insanını da bulmak zorlaşıyor.