İşin mi ailen mi?

İlk cinayetimi 11Ağustos 1999 Pazar sabahı, saat 09.32’de işledim. İkincisini de 11 Ağustos 1999 Pazar sabahı, saat 09.32’de işledim. Üçüncüsünü ise tam bir dakika sonra işledim.

Çok harika bir işim, işim daha harika bir eşim var. Bir de dünyalardan daha tatlı bir yavrum var. 11 Ağustos Pazar sabahı, işe gittim. Bir toplantıya katılmam gerekiyordu. Aslında katılmayıp ailemle kahvaltı yapmayı tercih ederdim. Ama yönetim kurulu başkanı ve işyerinin patronu olduğum için bu toplantıya katılmam şarttı. Toplantıya gidecek ve işten çıkınca ailemle dolaşacaktım. Nitekim toplantı sona erdi. İşyerinden çıkıp arabama bindiğimde önüme bir araba geldiğini fark ettim. İçerisinden iki tane siyah takım elbiseli, iri yarı adam indi. Bunlar isim olarak çok iyi tanıdığım, fakat hiç yüz yüze konuşmadığım, meşhur mafya babası Mikail’in adamlarıydı. Yanıma geldiler ve patronlarının benimle konuşmak istediğini söylediler. Onlara geleceğimi fakat ailemi aramam gerektiğini söyledim. Sonra karımı aradım ve ufak bir pürüzün çıktığını. Gecikeceğimi, hatta o gün eve gelemeyebileceğimi izah ettim. Karım tamam dedi ve telefonu kapattı…

Mafya babasının ofisine gittik. Ofiste paşalar gibi kurulmuş bana “merhaba” dedi. Bende nezaketen “merhaba” dedim. Bana bir teklifi olduğunu söyledi ve teklifini anlattı. Kısaca bana ya işinden ya da ailenden vazgeç dedi. Yani işyerimi alacaktı daha sonra beni ve ailemi rahat bırakacaktı ya da işyerim benim olacaktı çocuğum ve karım ölecekti. Tabi ki böyle bir durumda ailemi seçtim. Ama işyerimden de vazgeçmemi beklemeyin. İşyerimi deyim yerindeyse; tırnaklarımla kazarak inşa etmiştim ve işimi de bir o kadar zor kurmuştum. O an aklıma Mikail’i vurmak geldi. Ama arkamda o iki herif hala durmaktaydı. Ben mecburen işyerimi verdim. O sırada Mikail adamına “git kasadan sözleşmeyi getir” dedi. Adam odadan çıktı. Muhtemelen kasa sadece bir dakika uzaklıktaydı. Yani cinayeti işlemek için sadece bir dakikam vardı. Peki ya ilk önce hangisini vurmalıydım. Bunu düşünmek için süre yoktu. Silahımı çektiğim gibi Mikail’i vurdum. Arkamda ki adam silahına davranana kadar dönüp onu da vurdum. Hızla koşmaya başladım. Son adam silah seslerini duymuş olacak ki hızla karşıdan geliyordu. Artık dönüşü yoktu. Onu da vurdum. Şu an saat 09.33. ben arabama bindim ve hızla eve gittim. İçeri girdim. Karımın yüz ifadesi; benim onu aldattığımı düşünürmüş gibiydi. Ben cinayet işlerken, o kendi kendine kuruntu yapmış. Onu aldatmadığıma ikna ettim ve hemen bavulumu toplamaya başladım. Karım neler oluyor demeye kalmadan, “hazırlanın tatile gidiyoruz” dedim. Çocuğum gerçekten mutlu olmuştu. Karıma işe bir süreliğine ara verdiğimi, sadece ailemle bir ay geçirmek istediğimi söyledim. Oda mutlu oldu…

Tatile gittik… Geri geldiğimde, bir ay geçmiş olmasına rağmen, herkes o mafya babasının öldürülüşünü konuşuyordu. Polisin elinde yüzlerce şüpheli vardı. Ama Mikail’in yeğeni için şüpheli tek bir kişi vardı ve o da bendim. 15 Eylül 1999 Salı akşamı, saat 16, 45’de ofisimi bastı. Bana “sen amcamı vurdun, şimdi sıra bende” dedi. “ölümlerden ölü…” derken adamı vurdum. Bu sefer ne tatile gitmek nede kaçmak beni kurtarabilirdi. Polisi aradım ve işyerine çağırdım. Polis olay mahalline gelene kadar, ben silahı onun eline tutuşturdum. Polis geldiğinde, amcasının ölümünden beni sorumlu tuttuğunu, o yüzden beni öldürmeye geldiğini ve boğuşurken silahın ateş alarak onu vurduğunu söyledim. Çünkü gerçekten silahı göğsüne dayayıp ateş etmiştim. Böylelikle tek celsede dava nefsi müdafaa ile sonuçlandı ve kurtuldum.

Şimdi çok harika bir işim, işim daha harika bir eşim var. Bir de dünyalardan daha tatlı bir yavrum var. Tek fark; her ayın 11’inde karakola gidip imza atıyorum.

CİNAYETLERİM;

1. 11 Ağustos 1999 Pazar sabahı, saat 09.32’de Mikail.

2. 11 Ağustos 1999 Pazar sabahı, saat 09.32’de Mikail’in odada ki adamı

3. 11 Ağustos 1999 Pazar sabahı, saat 09.33’de Mikail’in kasaya gönderdiği adamı

4. 15 Eylül 1999 Salı akşamı, saat 16.45’de Mikail’in yeğeni.


..::Mr.GuneS::.. [(18.08.2006) - (03:24)]