İskilip'te Ramazan İlahicileri

İskilip’te ramazanla birlikte, teravih namazından sonra ve sahur vaktinde cami minarelerinden ilahi söylenirdi. Annelerimiz saclarda mayalı yapar, dışarıdan ilahi sesi sabahın mamurluğunda çınlardı. İlahi söylenen camilere’de evlerden sahur yemeği giderdi.

İlahiler ramazanın başında başka, ortasında başka, sonuna doğru elveda ramazan diye başlardı.

Bayramda ise sokaklarda bir tarafta topçular, bir tarafta nareciler, ilahicilerde sırığın ucuna bağladıkları havlu ile aşağıdaki manileri söyleyerek dolaşır, bahşiş toplarlardı. Gidilen evde isimler evin sahibine uygun olarak söylenir, bayram daveti olan evlerde davet yemeğine katılıp giderlerdi. Bazı evlerde sırığa havlu benzeri şeyler bağlanırdı.

Rahmetlik kambur Hamdi vardı. Kulağı az duyardı. Bayramlaşmak için bir eve yanındaki arkadaşı ile giderken “ Hasan bayramlaşmaya gidince, önümüze baklavu koyarlar. Tabaktaki baklavunun ikisini yeme yelimde bırakalım. Sonra ayıp olur ha.” Diye bağırarak söylemiş. Hamdi kendine göre yavaş söylemiş ama onun bu konuşmasını gittiği ev halkıda duymuş, başlamışlar gülmeye. Bayramlaşmaya gelince, önlerine gelen baklavunun ikisini yemeyip bırakmışlar. O bembeyaz kıyır kıyır İskilip baklavusunu. Birisi bir tabak baklava gönderse de geçmişine dua edip yesek değilmi.

Ramazan Bayramı Manileri

Yeni cami direk ister

Söylemeye yürek ister

Benim karnım toktur emme

Arkadaşım börek ister

x x x

Çarşı cami baştan başa

Keklik seker taştan taşa

Sana derim Mustafa paşa

Bayramın mübarek olsun

x x x x

İlahici kapıya geldi

Ev halkına selam verdi

Darılmayın ilahici

Bahşişi almaya geldi

x x x x

Tarlalarda olur deste

Kekliği kafeste besle

Sana derim Hasan usta

Bayramın mübarek olsun

x x x x

İşte geldik kapınıza

Selam verdik hepinize

Sana derim Nuriye teyze

Bayramın mübarek olsun

Mustafa Yolcu