İtibar, Sende Varsa Bende Yok

Kişilere verilen değer olan itibar yarışılan bir alan ve bu nedenle ayrımcı. İtibarım olmadığını anladığımda hem üzüldüm hem de mutlu oldum. Üzüldüm çünkü bir şey üretmediğim için itibarım yoktu. Mutlu oldum çünkü itibarı olmayanlar yanımda kasılmayacaklardı.

Ben ortaya bir şey koymadan sadece gülücük dağıtarak (buna insanlık diyorlar) itibar sahibi olmak istemezdim. Aksilik bu ya yapım buna uygundu çünkü yeteneğim yoktu ve tembeldim. Baktım olmuyor çamura yattım. İyi olmuş çünkü itibar beni rahatsız ederdi!

Herkesin itibarlı olabileceği varsayımdan ibaret, kişiler arasında karşılaştırma mutlaka olur ve de çoban valinin yanında itibarlı olamaz. Dünyanın kanunu bu ve değiştiremezsin. Peki, valiye el bağlayan çoban rahatsız edici değil mi, elbette.

O halde itibar ayrımcı…

Ve geri kalmış ülkelerde bu ayrımcılık daha belirgin, 40 milyar dolar servetli Microsoft’un sahibine kimse el bağlamaz.

Bir gün itibar denilen bu ayrımcılık ortadan kalkacak,  çabanın karşılığını maddi olarak alacaksın. Ben bu dünyaya bunlar için gelmedim, yemişim itibarını! Nevalemi kazanır çivi çakmadan giderim, hayat anlayışım farklı, feriştah olsan bana sökmez! E şimdi ben bu itibarlı denen kimselerin yanında ezilecek miyim? İtibarlı kişilere muhtaçsanız… Siz de olmayın! Aşağı köyün muhtarıymış, bana ne!

Öyle yok ben şuyum buyum diyerek insanları ezemezsiniz! Yanlışınız; başaramadığımız için itibarlı olmadığımızı sanmak, tercih etmeyebileceğimizi düşünmüyorsunuz!