İzlendik,gözaltına alınıyorduk

Evet, sivil polis tarafından izlendik…

Olay geçen Perşembe Kuşadası’nda gerçekleşti. Ablamla beraber sabah saat 8.00 civarı Kuşadası garajında idik, bir aile işi için babam İzmir’den gelecek ve onunla buluşacağız.

Babamın gelişinin 2 saat gecikeceğini öğrendik ve önce garajda, bir simit kafede çay, simit yedik ve gazete okuduk. Sonra çarşıya doğru gidelim dedik ve dolmuşa binip belediyenin önünde indik.

Etraf çok sessiz ve sakin, tek tük insan var.

Biz iki sarışın ve mavi gözlü bayan olarak turist sanılıyoruz ve dikkat çekiyoruz ama aldırmıyoruz, ben buna alışkınım, baş etmeyi öğrendim diyor iç sesim. Üstelik burası dağın başı da değil, turistik bir ilçemiz. Çocukluğumdan beri de gelir gideriz.

Ayrıca daha küçük yaşlardan itibaren, küçük bir yerde büyüyen ve dikkat çeken bir bayan olmanın zorluklarını aşmanın yolunu da bulmuştum.

Birinci kural kimseyle, özellikle bir erkekle gözgöze gelmemekti.

İkinci kural hızlı, ileriye bakarak, ciddi bir tavırla yürümekti.

Edindiğim bu tavır, sonraki senelerde beni tanımayanların fazla ciddi, havalı ve soğuk olarak eleştirmesine neden olacaktı.

Belediyenin orada dolmuştan indik, elimizde küçük boy valizlerle.

Gördüğümüz ilk parkta biraz temiz hava alalım diye oturalım dedik.

O anda koyu renk pantolon ve üzerine şık bir kaban giymiş, şık ayakkabılı bir adam dikkatimi çekti, önce yanında bir bayan vardı. Sonra bayan yanından ayrıldı, adam da elinde cep telefonuyla konuşarak oradan uzaklaştı.

Bizde yaklaşık 20 dakika parkta oturduktan sonra kahve içmek üzere çarşıya doğru yöneldik. Yine bir simit kafe (memlekette her yer simit kafe olmuş) bularak dışarıya oturduk, zira hava çok ılık, biz Ankara’nın ayazından gelenler hasretiz bu havaya…

Birden biraz önceki iyi giyimli adam yanımızdan geçerek benim karşı çaprazımda ve sokağın ortasındaki banka oturdu ve bana bakmaya başladı.Ben kafamı çeviriyorum, bakmak istemiyorum,o olduğunu tahmin ediyorum.

Kahvemizi söyledik, çantamız yanımızda, biraz daha sohbete devam ettik,ablam pasajın içindeki WC'ye gitti, ben çantalara sahip olmak için orada kaldım.

Ablam kalktı, adam arkasından kalktı, ben arkadan baktım, evet o adam!

Ablam WC'den geldi, birkaç dakika sonra babam geldi, biz sarıldık, öpüştük, konuşmaya başladık.

Babam, beyaz saçlı, temiz yüzlü, spor giyimli, sağlıklı görünümlü bir adam…

Benim solumda babam, karşımda ablam oturuyor, fakat ablam sürekli benim arkamdaki birine bakıyor, huzursuz…

“ arkadaki adam bizi dinliyor” diyor.

Ben aldırmıyorum, konuşmaya devam ediyorum.

“arkadaki adamdan çok rahatsız oldum” diyor ablam.

Ben dayanamayıp dönüyorum.

Bir de ne göreyim, gözgöze geldiğim, esmer ve sürmeli gözlü adam, sabahtan beri dikkatimi çeken aynı iyi giyimli adam…

Tabii ben korkar mıyım? Açıyorum ağzımı:

“sizi sabahtan beri fark ettim, deminde karşıda oturup beni izlediniz? Amacınız nedir? “ diyorum

“hakkınızda ihbar var, şüpheli davranışlarınız varmış, ben sivil polisim ” demez mi?

Benim tepem, tabii ki attı.

“sen beni izleyemezsin, ne demek istiyorsun,buna hakkın yok “ dedim.

O arada babam devreye girdi.

“ ben emekli subayım” dedi.

“ sen bizi izleyemezsin, ben de seni izletiyorum o zaman” dedim adama.

“kimliğinizi gösterin” dedi ablam.

“ adam siz de kimliğiniz gösterin” dedi ve polis yazan bir kimlik gösterdi. Babam kimliğini çıkardı, ben çıkarmak üzereyim.

Fakat sorgulayan ve eğilmeyen tavrımız üzerine;

“sizi gözaltına alacağım” demez mi?

O an kimliğimi göstermekten vazgeçtim, ablama ve babama dönüp;

“kalkın gidiyoruz buradan” dedim.

Adam şüpheli olmadığınızı ve yanlış ihbar olduğunu anladım gibi birşeyler geveledi.

Ve şaşırıp, öylece kaldı, yoluna devam etti ve o gün bir daha görmedik.

Bu ülkede isteyen , istediğini, istediği gibi muhakeme bile yapmadan izliyor artık anlaşılan.