Japonyadaki etnik grup AINU

" İrankarapte " merhaba demekmiş Ainu dilinde.

Japonya'nın tarihinde 12. yüzyılda görülmeye başlayan en kuzeydeki Hokkaido adasında yaşayan bu etnik grubun Japonya ya yakın Rus adalarından gelen insanlarla bağlantısı olduğu yazılı kaynaklarda. Japonlara göre daha yapılılarmış. Önceleri yüzbinleri geçen sayıları giderek azalmış tarih boyunca. Japon nüfusu içinde asimile edilmeleri en büyük etkenlerden biri.

Kendilerine özgü dilleri, kültürleri olan bu etnik grup günümüzde varlıklarını zorlukla sürdürüyorlar. Konuştukları dilin yok olmaması için özel kurslar düzenliyorlarmış yaşadıkları bölgelerde. Yaşamlarını çiftçilik ve balıkçılık yaparak sürdüren Ainu insanları yaşamlarını zorlukla sürdürdüklerini söylüyorlar. Kendi varlıklarını dünyaya duyurmak için girişimlerde de bulunmuşlar hala da faalıyetlerini sürdürmekteler.

Japon tarihinde bu etnik grubun asimilasyonu hemen her hükümetçe benimsenmiş. 1868 de başlayan Meiji döneminde asimilasyon daha da etkili olmuş. Ainu dilinin konuşulması yasaklanmış ve Japonca öğrenmeğe zorlanmışlar. Japon isimlari almaya zorlanmışlar . Hükümetler toprak bağışı yapıp yaşadıkları yere bağımlı olmaya zorlamış bir anlamda.

Eski başbakanlardan Nakasone "Japonya aynı ırktan oluşan bir toplumdur. " demiş bir konuşmasında . Bu görüş günümüze dek pek değişmiş değil . Kendi kurdukları dernekleri ile haklarını aramaya ve etnik grup olarak tanınmak için yasal düzenleme girişimlerinde bulunmaya devam ediyorlar ama mecliste temsilcilerinin olup olmadıgını bilmiyorum.

Ortaokul İngilizce ders kitabında bulduğum bir okuma parçasında tanıdım bu etnik grubu. Diğer kitaplarında ayrıntılı olmasa da öğretildiğini duydum. Ne üzücü insanları yadsımak....

Benim düşünceme göre savaş sonrası ülkesine dönemeyen Korelilerde ( kuzey -güney) burada yaşayan bir azınlık . Japonya da yıllardır yaşadıkları halde bu ülke vatandaşı değiller. Kendi aralarında Kore dilini kullansalar bile okula başladıklarında Japonca öğrenmek zorundalar. Sayıları hiç te az değil. Kendi okullarını açıp Kore dilinde eğitim görüp kendi öz vatanlarına özgü okul formalarını giyebiliyorlar ama Japon okulları ile eşitlikleri sağlanmamış durumda. Kamu görevlisi olamıyorlar. Çoğunlukla ticaretle uğraşan bu insanlar şehirlerin belli bölgelerinde yaşıyorlar. Ülkeleri yakın olduğu için gidip gelmeleri kolay. Büyük şehirlerde Korea town denilen pazarları var. Kendi ülkelerinin yiyeceklerini ve hediyelik eşyalarını satıyorlar . Bir kere yolum düşmüştü. Ev eşyaları satan bir dükkanda bizim satenden sırınmış yorganların benzerini görünce nasıl duydulanmıştım bilemezsiniz . Neden bilmiyorum ama o tür yorganları çok severim . Bir daha yolum o taraflara düşerse kesinlikle bir tane alacağım . Banyoda kullanılan keseyi de orada bulmak olanaklı.

Buradaki bir diğer azınlık da benim gibi yabancılar . Sayımız giderek artmakta. Vergi ödüyoruz , oturma iznimiz var ama oy bile kullanamıyoruz . Biz Türklerin sayısı mı ? Büyük illerin her birinde en azından dört beş Türk yemeği sunan lokantasının olduğunu söylersem ne dersiniz?

Evet her ülkede olduğu gibi bu ülkede de azınlıklar var. Haklarımızın yeterince sağlandığını söylemek doğru bir saptanma değil. Burada da parayı veren düdüğü çalıyor.