Kabuğuma Çekilmek

Bazen insanlar yoruyor. Özellikle ben aşırılıklardan hoşlanmıyorum. Bir şeyi yaparken iyilik bile olsa onu söylenerek yapıldığında yapılsa bile kalp kırarak yapıldığında o iyiliğin değerli olmadığını düşünüyorum.

Bazen insanlar bıktırıyor. Herkes meselelere kendi açısından bakıyor. Bu bir yere kadar olması gereken.Ama karşı tarafı hiç anlamaya çalışmaz ve dünyayı kendinden ibaret dünyanın merkezi benim deyince işler yürümüyor. Demiş ya filozof beni bir sen anladın sende yanlış anladın.

Sevgimiz nefretimiz her şeyimiz aşırı. Olayları neden olduğu gibi göremiyoruz. Neden uçlarda yaşıyoruz. Doğu toplumları duygunun merkezi olduğu için mi acaba bazen bu yorgunluklar beni köşeye çekilme konusunu gündeme getirtiyor. Bazen diyorum bırak her şeyi çekil gönül dünyana Peyami Sefanın yalnınızdaki simeranyasına sığın.

Bahar geldi açan çiçekler gibi açması gerekirken gönlüm sanki yüz yılın yorgunluğu çökmüş üstüme. Bazen görmezden geliyor aldırmıyorum. Akışına bırakıyorum. Ama bu tavrımı zayıflık olarak görenler daha çok üzüyor beni. Yaşasın yalnızlık diye haykırmak geliyor.

Şunu bir kez daha anladım ki insani sevgiler hep acı verdi bana hep benden bir şeyleri koparıp aldı. Hep  hırpaladı beni. Oysa yücelten ve beni besleyen manevi değerler hep bana değer kattı.

Bu günlerde yediğime içtiğime biraz daha dikkat ediyorum. Ne güzel demişler açlık bilgeliktir. Zaten insan açlıktan ölmezmiş açlık korkusundan ölürmüş dağ gibi servetleri ondan mı biriktiriyoruz. Haydi, bakalım güçlü ve kararlı bir şekilde ayakta duruyorum. Her saldırı daha çok beni kendi dünyama iter. Yinede ben görevlerimi yapmaya devam edeceğim. Cumhuriyet lisesinde bir derste hocam bana müzakere yaparken şöyle demişti. Oğlum sende kantin ödev ahlakı var. Ondan mı dernekçi oldum acaba.

Salih Arıkan, Tel: 0506 514 96 93