Kabuklar ve Kavkılar Alemi

Korunmak, canlılar âleminin en önemli bir problemidir. Doğa, bu sorunun çözümlenmesini çeşitli yollarla sağlamıştır. Korunmanın en basit ve ilk çıkar yolu bir sığınak bulmaktır.


Bir tehlikeyle karşı karşıya kaldığımız zaman inisiyatifimiz bizi bir ağacın arkasına saklanmaya, bir eve sığınmaya, kolumuzla kendimizi savunmaya iter. Bu yüzden, denizde bir yere yerleşmek isteyen canlılar, başka hayvanlara yem olmadan beslenebilecekleri kuytuları seçerler.


Sudan çıkarılan bir taşın, ya da uzun müddet suda kalmış bir eşyanın üzerinde beyaz kıvrımlar görülür... Bunlar, kurtların içerisinde yaşamak için kendilerine yaptıkları barınaklardır. Bazı kurtlar da ince boru şeklinde yaptıkları evlerinden soluk almak için çıktıklarında, kuş tüyünü andıran zarif solungaçları suda dalgalanır; bu tür kurtçukların çok sayıda yaşadıkları yerlerde, denizin dibi, minyatür palmiyeler ormanına benzer. Lâkin, sudaki en ufak bir hareket onların hemen kaybolması için yeterlidir.


Mercanlar ve onlarla aynı türden birçok sualtı yaratığı, bu yöntemi, içerisinde toplu halde yaşadıkları sağlam kentler kurmakla geliştirdiler. Üzerine yerleştikleri kalkerli maddenin içerisinde kendi boylarına uygun yuvalar hazırladılar. Şimdi, çiçek yaprağı şeklindeki kollarıyla, barınaklarının kapısında "temiz hava" almakta, en ufak tehlike karşısında ise hemen içeri sığınmaktadırlar.


Lâkin bundan daha kurnazca yaşamak isteyenler de vardı... Onlar, yuvalarını kendileri yapmakla kalmıyor, bir de sırtlarında taşıyorlardı. Kavkılı hayvanların bulduğu çözüm buydu. Gerçekte bir "yumuşakça" olan bu hayvan, kavkının içerisinde yaşar ve ağır karnının üzerinde sürünerek yürürken yuvasını da beraberinde götürür. Karnını doyurduğu zaman bütün gövdesini bu kavkının içerisine sokarak barınabilir ve oradayken hiçbir şeyden korkmaz artık. İşin asıl şaşılacak tarafı, kendisi büyüdükçe kavkısını da büyütmesidir.


Bir deniz kavkısı bizlere sürünen bir yumuşakçayı anımsatır... Sıcak denizlerde, kavkısı bir sandal biçiminde olan, hattâ içerisinde hava odacıkları bulunduğundan, bir şamandıra biçiminde olduğundan suyun yüzünde kalabilen, gerçek bir gemi gibi yüzebilen notilleri, diğer adıyla sedefli deniz salyangozlarını pek az kişi görmüştür.


Denizkestaneleri familyasında yuva tamamen kapalıdır; hayvan içerisinden hiç ama hiç çıkmaz. Su içeri girer ve vücudunu dolaşır. Bu hayvanlar icat ettikleri ve içeriden, gerçek hidrolik komut aletleriyle idare ettikleri dikenlerini, yer değiştirmek için ayak gibi kullanırlar.


Kavkı, her ne kadar fethedilmesi imkânsız, mükemmel bir kaleye benzerse de pek rahat sayılmaz. Kabukların, yâni, karides, yengeç ve istakoz türünden olan deniz hayvanlarının bu korunma sorununa buldukları çözüm daha iyidir; bunlar kendilerini bir kabukla savunurlar. Gövdesi yumuşak olan hayvanın belli bir kısmı kavkıyı ürettiği halde, kabuk hayvanın bütün derisi tarafından meydana getirilir ve böylece hiç kusursuz bir zırh olarak ortaya çıkar.


Lâkin bu savunma sisteminin tek zayıf noktası, hayvancık büyüdüğü zaman bu kabuğun değiştirilmesi zorunluluğudur. O zaman eski kabuk çatlar; bu esnada alttaki kabuk ise henüz yumuşaktır. Zaten o sırada kendini pek rahat hissetmeyen hayvan bir kayanın altına gizlenmiştir. Bu davranış da onun, kabuk sertleşinceye kadar düşmanlarından korunabilmesini sağlar.


Bunun yanı sıra avcı da kendine yeni silahlar edinmektedir. Bu konuda, genellikle Akdeniz kıyılarında görülen bir örnek vardır... Coryphaena balıklarının ağzında, denizin dibinde kumluklarda aradıkları avlarının kavkılarını kırmak için değirmen taşını andıran dişleri mevcuttur. Ancak bazı kavkılar ve dikenlisalyangozlar, kavkılarının üzerinde dikenler bulundurmayı akıl etmişler, bu sebeple ağızları küçük kalan Coryphaena balıklarının kendilerini yakalayabilmelerine engel olmuşlardır.


Yaşam saldırı demektir!.. Yaşam savunma demektir!.. Yaşam mücadele demektir!..


Yerküremiz bir yaşam gezegeni olduğu kadar, aynı zamanda ölüm gezegenidir de... Dünyamız, ancak başkalarını öldürerek yaşayabilenlerin savaş alanıdır!