Kaçın yalnızlıktan, oyala dur kendini!

Yalnızlık, şeytanlaştırılmış en insani haldir.

Bu bir komplo teorisi değildir ve bir komplo teorisi olacak kadar da keskin, yakıcı bir niteliğe sahip değildir. Tam tersine insanın uzak durmak için kolayca haklılık vereceği gerekçelerle donatılmış, sıradan bir kabul edilmişlikle rıza gösterilmiş, kötülüğü hiç bir ispata gerek duymadan peşinen kabul edilmiş bir haldir.

Uzak durulmalıdır çünkü, çaresizliğin en iyi vücut bulmuş halidir. Umutsuz, acıyan gözlerle bakılır yalnız olana.

Kaçınılmalıdır çünkü, ruhsal kayboluşların, içinden çıkılamaz bunalımların nedeni olarak görülür.

Korkulmalıdır çünkü, sonu belirsiz bir düşüşün köhneleşmiş kapısının gıcırtılı açılışıdır.

Uzatmayayım lafı, ne kadar olumsuzluk varsa üzerine bindirilerek çöle salıverilen günah keçisi misali bir kaçıştır yalnızlıktan uzak duruş.

Yalnızlığa temasta en yakın nokta tek başına kalıştır ama insan mücadele azmini en çok böyle zamanlarda yükseltir. Evde bir başınaysan en önemli silahın televizyondur. İzlemesen bile orada açık durması, ses çıkarması rahatlatır insanı yalnızlık sendromuna karşı. Televizyon yoksa radyo, olmadı müzik çalar, bulamadın gazete, dergi, kitap ...

Aslında insan kendi zihniyle baş başa kalmaktan korkar. Bazen düşlere dalmak, hayallerin ardından sürüklenmek gibi insanı hoşnut kılacak etkileri de vardır yalnızlığın. Ama tüm bunların eninde sonunda varacağı yer kişisel eyleme geçme zorunluluğu olacağı gerçeği, hayallerin bile tadını kaçırarak yalnızlıktan kaçınmanın ne kadar "haklı" olduğu idrakini yaşatır insana.

Bu nedenle zihin hep bir şeylerle meşgul edilmelidir. İçine dönüp baktığında karşılaşacağı dipsiz kuyudan uzak durmalıdır.

İçinin derinliklerine saklanmış "benin" üzeri örtülmeli kalın tabakalar altında kalarak çıkması engellenmelidir. Yoksa bir çıkacak olursa, gözünü açıp kafasını bir uzatacak olursa, vay haline.

Bütün doğruların ters döner, bütün kötülerin yüz değiştirir. Kendinin bildiklerin yabancılaşır, tanımadıkların yakınlaşır.

Yalnız kalmak bu yüzden tehlikelidir. Kendinle karşılaşma, yüzleşme tehlikesi vardır. O zaman yaşadığın uykuya, çarpıttığı gerçekliğe, söylediğin yalanlara nasıl tahammül edeceksin.

İyisi mi sen kaç yalnızlıktan, devam et. Bütün günahları yükle ona ki, ıssızlık çölünde ne hali varsa görsün, sen "mutlu"  hayatına devam et, oyala dur kendini !