Kadına yönelik şiddet hayatın her alanında sürüyor...

Kadın hayatın her alanında şiddetin mağduru, erkek egemen toplumda vekil bile olsa mağduriyeti değişmiyor. Medyada kadına yönelik şiddetin haber olmadığı gün neredeyse geçmiyor.

Toplumsal rolü ne olursa olsun kadın çizilen rolün dışına çıkamıyor!

Kadın biçilen rolü reddettiğinde, kırmaya çabaladığında zincirlerini; erkek(!) egemen dünya onu gazetelerin üçüncü sayfalarına düşürüyor; ölümünün fotoğrafının altına stajyer gazetecinin yazdığı acemi birkaç cümle ile uğurlanıyor...

***

Kadın binlerce kez istemişti bıktığı hayattan kurtulmak için ölmeyi. Ölümü kurtuluş olarak belleten düzene ‘lanet okuyarak’, kurtulmayı düşlerken içtiği sigarasını istemsiz kan kırmızısı boyalı dudaklarını kısarak üfürdü yaprakları sürükleyen rüzgara katıp. Sanki her nefeste biraz daha rahatlıyordu ya da ona öyle geliyordu.

***

Sonra sonra birden bıraktı kendini boşluğa...

Kaldırıma kıvrılmış kadın bedeni fotoğrafının altına yazılmış ‘aşırı doz ölüm getirdi’  sözcükleri onu anlat(a)mıyordu, anlatamazdı.

Tek kelimelik bir hayat, o kurtulmuştu!

***

Ne kadarda tanıdık geliyor.

Belki yaşarken apartmanınızda, sokağınızda, mahallenizde fark etmediğiniz komşunuz. Kim bilir evli, dul, genç kız, kadın, anneydi... Dikkatlice bakın fotoğrafa, geçenlerde hastanede muayene sırası beklerken iki çocuğu ile kocasının “işiniz bitince haber verin” dediği kadına nasılda çok benziyor!

Dikkatlice bakın fotoğrafa, bana tanıdık geliyor; öyküyü okurken nasıl kızıyorsun ey okur... Bende fazlasıyla öfkeliyim...

***

Çevrenize bakın, hayatın herhangi bir anına... Zamanında iki sözcük konuşabilmek için şeytanın aklına gelmeyecek tesadüfler yaratan erkek, şimdi iki dünya güzeli çocuk annesi eşi ile hastanenin kalabalığına, küçük kızının mızmızlanmasına dayanamayıp atıyor kendini dışarı. Kadın çaresiz. Büyük kızına ‘baban ile git’ diyor ama kız ‘hayır’ diyerek annesi ile kalıyor.

***

Kaldırıma kıvrılmış kadın bedenine bakanlar nasılda acımasız! Nasıl da hemen yargıya varıyorlar. Kaldırım taşlarının arasında kaybolan kırmızılık bile etkilemiyor taşlaşmış ruhları. Nasılda sıradan her şey. Sıradan bir gün. Çoğunluk, yerde kıvrılmış kadın bedenini her gün görüyormuşçasına hiç ama hiç fark etmeden telaşla karışık koşuyor, bir sonraki otobüse kalmak istemeyen adımlarla yürüyor.. Evden işe, işten eve;kısacık manşet altı özeti gibi nasılda bir birine benziyor sıradan hayatlar...

***

Hayat beklemiyor, beklemez.  Şiddeti sadece gazetelerin üçüncü sayfalarına düşen haberler sanmayı bırakın artık; bakın etrafınıza, kaç yaralı kadın gördünüz, kaç kanadı kırık serçe...

Bakışlarınız aşsın maskeli balo yüzlerini, acının gerçekliği ürkütmesin, hayat bu. O kadar acımasız ki. İşte şu pahalı örtünün altına saklanan kadına ikinci eş olmaktan başka rol biçmedi hayat, ötekinin kaderi farklı mı ki sanki.

***

Nasılda bir birine benziyor, nasılda sürüyor şiddet; yanı başınızda, iş yerinizde otobüste... nasıl sürüyor şiddet...