Kadınlar

Kadınlar… Aşkla çarptıranlardır gönüllerimizi… Gönül bahçemizin en güzel, en nadide çiçeklerini yetiştiren bahçıvanlardır. Ruhumuzu aydınlatan en parlak ışık… İçimize sevgi tohumlarını bırakan en değerli yaren… Sestir, nefestir taş binaları yuvalara çeviren… Kavrulan soğanın kokusu, taze demlenmiş çayın buğusudur…

Düştüğümüzde yere, elini uzatan kaldırandır. Başımızı göğsüne gömüp de ağladığımızdır. Saçlarımızı okşarken gülümseyerek içimizi ısıtandır. Kanayan dizlerimize pansuman yapandır… Anadır kadın.

Umutsuzluğa düştüğümüzde, yer yer yırtılmaya başladığında yüreğimizin sökükleri ustaca dikendir narin parmaklarıyla… Terzidir kadın.

Yumuşakça dolaşan elleri bedenimizi saran kumaşın üzerinde. Açıveren kırışıklıkları… Ütücüdür kadın.

Yaşadığımız mekânı cennet misali derleyen toplayandır. Yorulan ama sesi çıkmayan… Yıkayan, temizleyen, silen, toz alan… Temizlikçidir kadın.

Kalbimizden midemize giden yolda en iyi yemekleri pişirendir. İçine sevgisini de katarak hazırladığı mönüler parmaklarımızı yedirtir ya lezzetinden… Aşçıdır kadın.

Ödevlerine yardım edendir çocuklarının. Veli toplantılarına koşan. Okul Aile birliğinde bulunan… Öğretmendir kadın.

Gün yorgunluğu çökse de bedenine kocasına gülümseyen, onu mutlu edendir. sevgilidir kadın.

Bitmese de kayınvalide dırdırı, görümce, elti kıskançlığı. Evindeki huzur için susmayı bilendir o, idarecidir. Gelindir kadın.

Ona can veren anasını babasını arayan sorandır. Her çağırdıklarında yanlarında olmayı borç bilendir. Evlattır kadın.

Hem ev de hem iş de yorulan, yıpranandır o. Emekçidir kadın.

Bazı zamanlar hırpalanan, hor görülen, saçı uzun aklı kısa, elinin hamuruyla erkek işine karışandır o. Yalnızdır kadın.

Bilmezler mi ki kadın eli değmeyen, kadın sesi duyulmayan yuva ıssızdır olabildiğince. Tamamlayandır kadın, dengeleri kuran.

Hoş tutulmak yeter de artar ona. Bir iki tatlı söz. İçten bir gülümseyiş… Değer verildiğini hissetmek. Eline sağlık hanım sözünü işitmek… Özel günlerde hatırlanmak… Bir buket papatyadır en fazla beklediği… Nasıl da ışıldar o zaman… Nasıl da yeşerir. Birken, bin verir sizlere.

O da insandır aynı erkek gibi… Hoyratça dövülen ellerde hırpalanmak olmamalıdır yazgısı. Kırsal yerlerde yada şehirde dayak da yiyendir kadın. Ne acıdır ki üniversite mezunu kadınların daha çok dayağa maruz kaldıkları ama utançlarından bunu dillendiremedikleri yapılan araştırmalarda ortaya çıkıverir.

Kaderini kabullenmekten başka çaresi yoksa eğer umarsızca döktüğü sessiz gözyaşlarını yüreğinde bir yerlerde biriktirendir. Hüzündür kadın.

Ummakla beklemek arasında bir yerlere sıkışmış kalmışsa usu mutsuzdur kadın. Hayal kırıklıklarını her ne kadar gömmeye de çalışsa derinlere bir yerlere gün gelir yanardağ ağzındaki alev topu gibi patlayıverir. Duygusaldır kadın.

Elindeki çiçeği soldurmaya başlamıştır erkek…Kıymetini bilememiştir. Bilmezler ki erkekler sevmek yürek işidir. Sevdiğini hissettirebilmek de öyle. Anlamaz, anlayamaz, işine gelmez erkeklerin.

Gider hayatlarından kadın… Nice zulümlere katlanmıştır vaktiyle o zaman da, şimdi de dimdik durur hayatta. Cesaretlidir, erdemlidir. Anlamıştır erkek ama çok geçtir artık…

Artık… Yoktur kadın… Kıymetlidir kadın… Sevgidir kadın… Özlemdir kadın… Duadır kadın… Hüzündür kadın… Anadır kadın… Sevgilidir kadın… Gözyaşıdır kadın… Yürekte yarım kalan bir şarkıdır kadın… İçine işleyendir kadın… Yoktur kadın.

Senede bir gün onların günüdür. 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Dile gelir o gün sorunlar. Bir güne sığacak, bir günde çözümlenecekmiş gibi. Olsun ama damlaya damlaya göl olur haykırışlar. Kuvvet doğar birlikten. Yarınların daha güzel olması için el ele verilir, aydınlık günler içindir tüm çaba. Güçlüdür kadın, yılmaz.

01. 03. 2009