Kahkaha kadınlara yakışıyor dans da!

Şimdi bu kadın, kadınlar dans mı ediyorlar? Müzik eşliğinde kafalarına göre sallanıyorlar mı yoksa bu, bu gerçek bir dans mı?

Ben marjinalleri severim, dedi. Diyene baktın, diyen bir marjinal miydi?

Müzik iyiydi. Müziğin sesi yüksek, çok yüksekti, kimse kimseyi duyamazlarda tek hakimdi müzik. Müziğe bırakınca bedeni, işte gidiyordu el kol bacak ayak popo göğüs baş, sonra geriye dönüyordu beden.

Hey marjinalleri seven, ruh ne alemde, ruhlar?

Duman, duman bu mekanın olmazı mı, dansın, dansınızın ve içki, alkolü bol veya az, azsız kol nereye gideceğini bilmez, baş ve ...!

Oturduğun yerden saysan ya da ayakta, hatta dans ederken notlasan; kaç marjinal, kaç normal, kaç anormal var müziğin göbeğinde, dumanın ve içkinin içinde dans eden, kaç!

Ölüm buradan çıkınca, hemen o karanlık yolun sonunda mı, dedi kadın; onun için bırak beni müzikle başbaşa, bedenimle, dansımla, sonra görüşürüz belki öte alemde.

O kadar kalabalığın içinde, o kalabalık müziğin tam ortasında, o figürlerin sağında solunda durmaz dönüyordu, bedeninde ve ruhunda ve dününde ve şimdisinde ve yarınında, olmazda dönüyordu, durdu.

Evet, bu kadın, bu kadınlar, tüm kadınlar dans ediyorlar! Bu gerçek bir dans, sen adam bilmezsin, sen adam, sen de bilmezsin, bilemezsiniz; bu kadının, bu kadınların hakiki yaşam dansı, dansları ve ölüm, evet evet ölüm; korkmadan bedenlerinden çıkıp bedensiz kalma törenleri.

Müziği kestin. Dumanı dağıttın. Sahneye çıktın ve seslendin: Kadın danstır, dansa devam!...

Oturduğun yerden seyrediyordun dans edenleri, kadınları, tek tük erkekleri; kadınlara yakışıyordu dans ve dans sırıtıyordu erkeklerde, olmuyordu.

Gülmek kadınlara
yakışıyor dans

yürümek erkeklere
yakışıyor
kayalar üstü düşünmek

oyun çocuklara
yakışıyor
şehir şehir koşmak

konuşmak kadınlara
yakışıyor dokunmak

susmak erkeklere
yakışıyor gitmek

çocuklara yakışıyor
küsmek
kucaktan kucağa ağlamak

yakışıyor kadınlara
deniz

erkeklere yakışıyor
ada

ve yakışıyor
çocuklara
gök.