Kahve ve anılar

Ya kırk yıl hatırı vardır sizin için, ya da hiç. O dumanı üstünde içimi ısıtan tadıyla bambaşkadır benim için, kendime getirir, geçmişe götürür, farkettirir anılarımı... Kahve ile ilgili öyle özel anılarım vardır ki.. Bazen bir sevgiliyle bağlantılıdır bu anılar, çoğu kez de dostlarla... Bu dostların yerini öğrencilik dönemimde projeler dolduruyordu. O zamanlar benim için uyumamanın bir garantisiydi kahve... Şimdilerde ise, hayatı yeni yeni anlamlandırmaya başladığımda, bir tutkuya dönüştü.

Düşündüm de, hep benim için özel olan insanlarla paylaştığım anılarımda var kahve... Bugünler de aklıma gelen anı ise mevsimden olacak galiba. Bir kış çocuğu olarak, aralık ayı bitipte ocak ayı başladığında hep melankolik olurum, hep geçmişe özelem duyar, beni zamanında çok incitmiş anılara, kişilere bile özel duyarım. Sanki beni hiç incitmemişler sanki onları yeni tanımışım gibi...

İşte bu zamanlarda sürekli kahve içtiğimi farkettim. Sanırım anılarımı hatırlamaya yardım ediyor. İyi mi ediyor kötü mü bilmem ama mumları da yaktığım vakit dayanılmaz oluyor özlemlerim...

Bir de kırk yıl hatırı vardır ya bir kahvenin, onu da hatırlayınca kendimi beni inciten anılara karşı gardımı almış gibi hissediyorum. Şimdi de kahvemi yudumluyorum. Kendimi iyi hissetiriyor, içimi ısıtıyor. Tam bir sene önce ne kadar farklı bir yerde ne kadar farklı anlarda ne kadar farklı duygular hissetiğimi hatırlatıyor...Dünyanın ve insanların değiştiğini, aşkların da bir gün tamamen bittiğini öğretiyor. İçim acısa da kabul ettiriyor...

Son yudumumu da alıyor ve devam ediyorum kaldığım yerden...