Kanadı olmayanlar

Gelin aşk üzerine yazalım her yazıyı. Boşverelim dünyayı şimdilik. Gözlerimizi kapatalım. Düşümüz şu olsun:
Bahar ayında yeşilikler dolu bir bahçedesiniz. Bir bankta biri oturuyor. Yanına gidiyorsunuz ve sohbete dalıyorsunuz. Bir bakmışsınız akşam olmuş. Bir kuş; kanadı kırılmış! Uçamıyor. Yanınızdaki şöyle diyor:"Kimin aşka meyli yoksa, kanatsız kuş gibidir, vah ona."
Bilmeliyiz ki kanatsız kuşlar uçamazlar. Kanatları biz "aşk" olarak ele alalım. Bu kuş uçamazsa hayati eylemlerini nasıl gerçekleştirebilir ki? İnsan yapalım mı birde bu kanatsız kuşu? Bu çevirme şuna tekabül eder:
Bir insan aşksız yaşayamaz, kanatsız bir kuşun yaşayamadığı gibi.
Hadi, düşümze devam edelim:
Yanınızdaki o sözü söyledikten sonra siz de:
- Sevgili, her acıya lezzet verir, diyorsunuz.
Kuş, biraz sonra ölüyor. Yanınızdaki gözyaşlarını akıtıyor ve demin söylediğiniz sözü tekrar tekrar söyleyip, bunu unutmamasını tembih ediyorsunuz. Yanınızdaki kişi söylediğiniz gibi çok kısa bir sürede acısına tat katıyor sizin varlığınızla. Burada aşk kimliğini gösteriyor.
Bir ağacın altına uzanıyorsunuz ve uyuyakalıyorsunuz. Sabah kalktığınızda etrafınızda küçük küçük kuşlar. Sizin aşkınızı kanıtlayan onlar. Birbirinize bakarak gülümsüyorsunuz. El ele tutuşup koşuyorsunuz o güzelim bahçede...
Ne oldu? Kapı çalıyor; gerçek hayata geri dönüyoruuuuz! Kim gelmiş; yoksa kanadı kırık kuş mu? Hayır tabi ki! Postacı. Bir zarf var elinde. Ve burada bütün büyü bozulur. Gelen bu ayki telefon faturası.
Moraliniz bozuk. Pencereden bakarsınız. Ne görürsünüz? Gördüğünüz kişi kanadı kırık bir kuş size karşı. Ama siz gayet canlı ve kanatlı bir kuşsunuz ona karşı. Dersiniz:"Keşke acıma tat katabilseydin."
İşte bu bir insanlık dramı. Ne yazık ki günümüzde böyle kuşlar çooook! Bizse kanadımız olmasına karşın uçamıyoruz.
Nefes alıyor muyuz? Hissetmesekte evet. Sonra da tekrar rüyalara dalıyoruz...

Mevlana'nın sözlerinden yararlanılmıştır.