Karakter meselesi

Kimseye isim takmadım.

Hor ve hakir görmedim.

Belki bunu yapanlara cevap vermişimdir.

Kızmışım öfkelenmişimdir.

Bilirim ki isim takanlar zayıf karakterlidirler.

Hırçındırlar.

Güçsüzdürler.

Dayatmacı ruha sahiptirler.

Bilgileri tükenip de yapacak başka şeyleri kalmadı mı?

Başlarlar isim takmaya.

Karikatürlerini yaparlar hemen.
Karşısındakileri gülünç duruma düşürmeye çalışırlar.
Böylelerinden nefret etmedim.

Sadece acıdım.

Ortalığı kaynatmak, suyu bulandırmak için biçilmiş kaftan gibidirler.

Gerilim olsun da ne olursa olsun.

Olursa ne yaparlar?

Ne yapacaklar.

Geçip bir köşeye seyrederler.

Sonra da ortaya çıkıp insanlıktan söz ederler.

Gel konuşalım dersiniz kabul etmek şöyle dursun yaklaşmazlar bile.

Dedim ya işte köşelerden atmaya alışkındırlar.

Bir köşede sen tut.

Sen de oradan at.

At atabilirsen.

Fakat herkes bunu yapamaz.

Bu bir karakter meselesi.

Diyorum ya işte.

Bilimsel tartışmalarda kaybediyorlar.

Kafalarında var olan üç beş malzemeyi yitiriyorlar.

Bir şey kalmayınca başlıyorlar hakarete.

İsim takmak mı ararsın.

İftira atmak mı?

Ne ararsan var.

Tıpkı gözleriyle görmüş gibi. Yaşamış gibi.

Nereden buluyorlar taktıkları bu kadar ismi?

Nereden olacak kendilerine yakışanları söylüyorlar.

Hiç kimse kendinde olmayanı söyleyemez ki?

Kendine yakışanı yani.

Neler mi söylüyorlar?

Onlar da bir başka yazının konusu olsun isterseniz?