Karanfil

Karanfil kokusu var havada. Senin teninin bana değmişliği gibi bir his uyandırıyor bedenimde.
Ilık bir esinti, ardından gök gürlemesi.
Yağmur başlıyor temmuzun ortasında.
Suya gönderdiğim dileklerim yağmur damlalarıyla bana geri mi geliyor bu temmuz gecesinde?
Gök gürlüyor. Bir şimşek ortalığı aydınlatıyor.
Kulaklarımda yağmur damlalarının camıma vurduğunda bıraktığı o huzurlu ses.
Dileklerim gerçek mi oluyor ne?

Teleşla balkona çıkıyorum. Bahçemdeki çam ağaçlarının kokusu karanfile benziyor, şimdilerde unuttuğum.
İçime çekiyorum. Saçlarım ıslanıyor.

Gece karanlık, gece yağmur damlalarının sevişmelerini örtüyor.
İçeride yatan seni düşünüyorum.
Kırmızı siyah nevresimlerinin içinde aşkın ne kadar kırmızı, gecenin ne kadar siyah olduğunu.

Çamların karanfil kokusunu içime çekiyorum, her bir hücremin yenilendiğini hissederek.

Zaman yağmur gibi, su gibi akıp gidiyor. Gün ağarmak üzere.

Saçlarımda gecenin zifiri karanlığından kalan yağmur damlaları

Aklımda karanfil kokulu sen...