Karmaşık duygular

Hayatı dolu dolu yaşıyorsan eğer illaki kara deliklerin olacaktır. İçinde kaybolduğun, baktığında içini bulandıran, gözlerini dolduran, korktuğun, utandığın, nasıl doldurabilirim ki dediğin gedikler olacaktır.

İçinde yarım kalmışlıklar, kırılışlar, ağlayışlar, yaşanamamışlıklar, anlaşılamamışlar, anlatılamamışlar... İtiraf ederek mi, yüzleşerek mi kurtulabilirim dediğin bir yığın paramparça duygular. Bir yandan da korkarsın onları kaybetmekten, öyle mütemadiyen onlara bakmaya alışmışsındır. Kaybedersen sanki etinden et koparılmış gibi canım acıyacak sanırsın, öte yandan onlara herbaktığında da içini burkan, kalbini öne eğdiren, canını acıtan, zamanında ruhunu parçalayan izler görmeye devam edeceksin. Sanki ruhunda canını acıtan
bir kitle oluşmuş, alındığında ise hem yaranın kapanması sürecinde acıyacak, kanayacak ve sonunda ne olursaolsun izinin kalacağını bildiğin. Ama korkarsın o parça alındığında ya yanında senden daha çok şey götürür mü diye? Korkarsın neşterin daha derinlere vurulmasından.Korkarsın içindekiler çıkıp karanlığa seni de çeker mi acaba diye. Göğsünün tam ortasında bir yerlerde bir ağırlık var, kurtulmak istersin, ama cesaretin nerede?