Karpuz cacık oldu

Mayıs ayı içlerinde, karpuz manavlarda yüzünü gösterdiğinde, 1 lira 50 kuruştu kilosu.
Manav sarrafın altın tartması gibi tartıyordu karpuzu.
Üç aşağı, beş yukarı yok.
Parası olan basıyor parayı. Alıyor karpuzu. Suyunu akıta akıta yiyor afiyetle.
Biz beklemedeyiz.
Karpuz 70 günde yetişir.
40 günde kabak yetişir.
Biz kabakla idare edeceğiz.
Haziran ayı başında karpuz 1 lira.
Haftada bir karpuz alıp yiyenler çoğaldı.
Satıcılarda çoğaldı.
Belki beş yıldan beri tanıdığım seyyar karpuzcu, yine aynı şarkı ile bizi şenlendiriyor.
Adana karpuzu geldiiiii. Kurabiye karpuuuuuz. Kesmece efenim, kesmeceeeeee.
Benim komşunun, beş yaşındaki oğlu da aynen bağırıyor balkondan.

Haziran 15’i geçti.
Karpuzun geldiği yer değişti
Bizim seyyar karpuzcu, hiç bırakmıyor mahallemizi.
Salihli karpuzu geldiiiii. Kurabiye karpuuuuuz. Kesmece efenim, kesmeceeeeee.
Ve karpuz 75 kuruş.
Piyasada bir kıpırdanma var. Alınan karpuzların ağırlığı artmaya başladı.
Bizim mahallede yeni satıcılarda dolaşmaya başladı.
Karpuuuuuuuuz, beş yüüüüzzzzz.
Alamayan darılıyooooooo…

Fiyatlar hep aşağı.
Bu gün almayan, yarın alırsa kesin fiyatlar düşer.
Ertesi gün benim karpuzcu geldi.
Bağırıyor.
Karpuz, 350 lira efenimmmmm. (Anlayan anlıyor. 35 kuruş. Durmadan parayı değiştirir durursanız. Kimin ne diyeceği belli olmaz.)
Ezine karpuzu geldiiiii. Kurabiye karpuuuuuz. Kesmece efenim, kesmeceeeeee. Yerliiiiiiii, yerli karpuuuuuzzz, Ezine efenim Ezineeeeeee!

Haziran sonu, Pazar yeri karpuzdan geçilmiyor.
Bağırıyor köylüler.
Gündoğdu karpuzu geldiiiii.
Davutköy’ün bunnlaaarrrrr.Gellll.
Koruköy’de yetişir karpuzun eyisiiiiii.
Kilo işi bitmiş.
Köylü dayım, boy boy yığmış karpuzları. Tane tane satıyor.
Aha burası, tane 1 lira, burası 1, 5 lira. Şunla 2 lira. En gocamanla 3 lira. Seçin, seçin. Bi yuvarlak hesap yaparız.
Her köyde, karpuz kavun çıktı.
Ortalık turşu.

Bizim için işler gıcır.
Bol bol karpuz, peynir ekmek yiyoruz. Domateste bedava.
Valla, şu sıralar herşey bedava.
Karpuzun kilosunu soran yok. Karpuz soranın elinde kalıyor.

Bizim Ezineli kayboldu gitti.
Özledik adamın sesini.
İncecik, nazikçe, ”karpuzzzzzcuuuuu” deyişini.
Komşunun oğlu da soruyor.
Yok, Ezineli.
Yakında gelir, başka bir kılıkta.

Karpuz ekipte; 15 kilo karpuza 1 kilo mazot alanların, “Kâr ve zarar” hesabını yapacak olan ben değilim.

Ezineli işini biliyor.
Karpuzu ekeceğine, ”alıyor/satıyor”
Karpuzu ya da başka bir ürünü ekenin işi zor.
Alıp satan işini bilirse, köşe. İşler kebap.
Ezineli yakında gelir dedim ya.
Gelir.
Hem de bir kamyon üzümle.
Başlar bağırmaya.
İzmir’den, Salihli’den, Alaşehir’den bunlarrrrr derken...
Bizim Ezineli, Antalya dolaylarından türkü çığırmaya başlar.

Mevsim şeridi gibi, “bizim Ezineli.”
Ne sattığından anlıyoruz, hangi mevsimde olduğumuzu.
Üreticinin başına “ağustosta da” kar yağıyor.

Ne diyeyim.
Karpuz cacık olmuş.
Başka cacıklarda çıkacak yakında.

Bu gidişle karısına, ”bacanak” diyenlerin sayısı artacak.
Aynı zamanda ağustosta, “şemsiye ve de palto” satışları da artabilir.

Karpuuuzzzzz! Kesmeceee kurabiye karrrppuuuuzzzzzz!