Karşı kıyıdan mektup var...

Söylemiştim sana gitme gönlünün sahiline
Seni alırsa fırtına dayanamam vurgununa
Seni alırsa fırtına dayanamam yokluğuna

Kalbim sandal olur uğruna rüzgara yelken olur
Gözyaşım benzer yağmura savrulurum yoluna
Karşı kıyıdan mektubun gelir içinde umudun
Mektupların yetmez oldu, gözümde yağmur bekliyorum..

Gönlümü kaybettim ben de, içimde bir yerlere saklandı zavallıcık...
Çok korktu...
Gönül olmadan beden neye yarar...
Seslendim içimde her yere...
Ama yok...
Anlarım garibin derdini ya diyemem işte...

Birden apar topar göçtük evimiz sandığımız el topraklarından...
Kaçtık ardımıza bakmadan...
Karşı kıyıdan mektup varmış ama son mektupmuş bu gelen...
Son mektup...
Direndiğimiz halde okumamak için burnumuzun ucuna kadar sokulmuş...
Şimdi kelimeler kalmış akıllarda... O yakan savuran kelimeler...
Bizde yokmuş o kadar acıtanından..
Sus gelmiş dillerimize...