Kaybedenler kulübüne yeni bir kayıt daha...

Coen Kardeşler son filmleri “Sen Şarkılarını Söyle-İnside Llewyn Davis” ile kendilerinden alıştığımız karakter ve kara mizah anlayışlarını sürdürüyorlar. Hatalarıyla, beceriksizlikleriyle başarısızlığa uğrayan karakterlerin başlarına gelen trajikomik durumları anlatırken, absürdite sınırında dolaşmayı çok seven Biraderler bu kez müzik dünyasından bir öykü anlatıyorlar. Altmışlı yılların başlarında yükselmeye geçen Amerikan folk sahnesinden Llewyn Davis ile tanışıyoruz. Greenwich lokallerde çalıp söyleyerek tanınmaya çalışan bu genç folk şarkıcısı, beklediği çıkışı bir türlü yakalayamamıştır. Piyasaya çıkan ilk plağı ilgi görmemiş, evsiz barksız bir yaşam içindedir. Geceleri eşin, dostun evlerinde sıcak bir köşe yeterlidir.

Coen’ler yan karakterler yaratmadaki ustalıklarını bir kez daha gösteriyorlar. Sınavcı öğretmenler edasındaki bu karakterlerin esas oğlana çıkardıkları zorluklar, öykünün gülmece tonunu ayarlıyor. Genç şarkıcı her birisi düzenin ayrı bir parçasını temsil eden tiplemeler karşısında dik duruşunu değişmeyen kararlılıkla sürdürür. Sonucun başarısızlık olacağını bilse bile… Coen’ler bir kediden bile yan karakter çıkarmayı başarıyorlar. Ulysees adlı sarman Llweyn’in sorumluluktan kaçtığı dünyasında, duygusal bir takıntıya dönüşüyor. Büyük bölümü yolda geçen filmin Llewyn/ John Goodman bölümü muhteşem.

Altmışlı yılların başlarında kabuk değiştirmeye başlayan sosyal yapının bir parçası olan folk müzik, o yıllarda Bob Dylan, Joan Baez, Croby Stills Nash and Young gibi protest şarkıların ustalarını çıkarmıştır. Filmin kahramanı Davis’de bir yerde Dylan’a giden yolu göstermektedir.

Görsellikte öykünün aktığı kış aylarına ve döneme uygun soğuk/retro renkler hakim. LLewyn Davis’i canlandıran Oscar Isaac, filmin müzik kuşağı tek kelimeyle mükemmel. Oscar adaylıkları arasında filmin göz ardı edilmesi şaşırtıcı. Filmin bir bir tek Türkçe adına itirazım var. Direk sazlı sözlü Yeşilçam’ı hatırlatan bir isim kimin aklına gelmiş ? Merak ettim…