Kaygılar yüreğimizde

Öğretmenlik mesleğine başladığımız altmışlı yıllarda umutlarımız boy verecek diye düşünmüştük. Dilimiz gelişip yetkinleşecek, eğitimimiz çağına koşut, bilimsel, laik özelliği üzerinde boy atacaktı.Aradan yıllar geçti. Geriye dönüp baktığımızda dilimizin, eğitimimizin hiç de umutlarımız doğrultusunda gelişmediğini görüyoruz. Türkçe yerine yabancı kökenli sözcükler yeğlendi.Eğitimimiz yabancı dillere dayandırıldı. Ulusçuluk unutturulup ayıplanır oldu.Türkiye Cumhuriyeti’nin dayandığı altı temel ilke ülkeyi yönetenlerce küçümsenip kınandı. Cumhuriyetçilik, ulusçuluk, laiklik, halkçılık, devrimcilik, devletçilik ilkeleri doğrultusunda kuşaklar yetiştiremez olduk. Yaygınlaşan vahşi kapitalizm tüm değerlerimizi yuttu. Buna karşı çıkan Atatürkçüler ya canlarından ya da işlerinden oldu.Ulusların varlık-yokluk savaşımını yine ulusların direnci kazanacaktır.Dünyamız barış içinde yaşanılabilen günlere ulaşacaktır kuşkusuz. İnsanın insanı kardeş sayacağı, insanın özgürlüğünü dilediğince kullanacağı günlere ulaşmak toplumların yaşıyla uzun olmasa gerek.Günümüzdeki kan, barut, açlık ulaşılacak o güzel günlere çağrı olarak algılanabilir. Çünkü hiçbir güzellik sancısız doğmuyor.Günler yüreğimizdeki kaygıları çoğaltsa da umutlar sürüyor.