Kazan dibi

Tombul bir bebektin, ayaklarımda sallardım,

Tam uyuttum derken, kahkahalar atardın,

Kızdırırdın, ağlatırdın, öper severdim seni,

Yaramazım, kazandibim, kardeşim benim.

Beş oğlanın sonuncusuydun, Başdere’lerin kontuydun,.

Şımartılırdın, bilemezdin, hiç birşeyin kıymetini,

Aklına eseni yapardın, hiç birşeyden korkmazdın.

Yaramazım, kazandibim, kardeşim benim.

İstediğini alamazsan, yerlere yatar ağlardın,

Tığ gibi delikanlı oldun, bir kıza gönül verdin,

Babamın ahtı vardı, gelini sırtına aldı,

Gülüşmeler arasında apartmandan içeri daldı,

“Eğer görürsem, kazandibimin mürüvvetini,”

“Evlendiği gün, sırtımda taşırım gelinimi”

Demişti babacığım, ahdını yerine getirdi,

Bizler için yaşamını, heba edip bitirdi.

Söylemedin kimselere halini, ahvalini,

İkinci plana attın, dünya malını.

Namerde açmadın asla elini,

Yaramazım, kazandibim, kardeşim benim.

Yeniledin, damarlarınla, kalbini,

Önem ver sağlığa harcama yaşamını.

At karamsarlığı, içinden iyi değil gidişin,

Önemseme detayları, rast gitsin işin.

NAHİDE ÇELEBİ

(Yaşam ve İzler isimli şiir kitabımdan alındı)