Kebap üstü kaymaklı kadayıf!

Güvensizlik en büyük tehlike!

İnsanın en büyük gereksinimidir güven; doğan yavrular anne-babalarına güvenmek ister, korunma altında olduklarını, sevildiklerini bilmek, zor anında göğsüne sığınmak ister.

Sevgililiğin esası da budur, zaten: Her halimle sev beni, lütfen!...

Sevgi ve güven hiç ayrılabilir mi birbirinden?

Her komşu ile dertleşilmez de, bazılarına akıtılır gözyaşları; her arkadaş da “Dost” yerine konmaz coğrafyamızda, en yalın insan hallerini korumak gerektiğini bilir, mesela, Anadolu yerlileri…

Bakmayın, her şeyi herkese ayan-beyan sunma hazzında olanlardanız; “Haz” derken, yalan ve riyaya zerre tenezzül etmeden, allı-şanlı maskeleri de takmaktan, ısrarla, kaçınanlardan söz ediyorum: “Haz” neresinde derseniz; Olduğun gibi olmak bir çeşit hazdır, şekerim!

Kendine güven; zor sağlanan, lakin sağlandığında da hiçbir gücün yenemeyeceği bir insanlık halidir!

Bu insanlık halini teşvik eden ülkeler bilim ve sanat gibi dallarda üstün başarılara imza atarlar; insanın bu halinden korkan ülkeler ise ya ellerinden kaçırıp da, başka ülkelere kaptırırlar, ya da üretemez hale getirirler; artık hangi çözüm denk düşerse…

******

Bir torba yasası çıkıyor, sonra bilmem ne yasası; Her bir hükmün açık noktaları var, açık noktalar da ancak hüküm verenler tarafından tamamlanıyor!

Yani, bir vatandaş ne yaparsa ne ile suçlanacağını, nasıl bir karar ile karşılaşacağını bilmiyor!

Buna karşılık, vatandaşın aklı habire karışıyor: Bilmem kim bilmem ne kadar yıl ile suçlanıyor, hop bir karar çıkıyor, bir anda beraat etme noktasına geliyor!

Bilmem kimin doğru-dürüst suçu yok, lakin neredeyse beş yüz adam öldürmüş gibi ceza ile dosyası açılıyor!

Binlerce şehit verilmesine neden olan kişinin ise “Ev hapsi” konusu gündeme geliyor!

Hapishanede avakado servisi yapılması falan diğer tutukluları dellendiriyor olamaz, tabii, bilmem kaç yataklı hapishaneye bilmem kaç bin kişi tıkıştırmak problem değil de, bu ayarı kim veriyor?

Bütün derdimiz bu!

******

Din ile bütünleştirilen halk isyan eder mi, Allah aşkına?

******

İnsanın insana güvensizliği en kolay yönetim biçimidir!

Özellikle şahıs şirketleri uygular; her bir çalışanını bir diğerine düşman kestirir: Amacı birleşip de daha fazla maaş talep etmesinler diyedir.

O şahıs şirketlerinin amacı zaten ilerlemek falan da değildir; babadan kalan şirketi laf olsun diye yaşatırlar, paraları gani, mülkleri fersah-fersahtır; üç kuruşa çalışanların “şirketi uçuracağım” hayallerine bile gülerler!

******

Birbirine düşürülen insanlar zafer kazanmak için uğraşırlar: Bir diğerini alt etmek en büyük zaferleri haline gelir!

Oysa, o potansiyel güç insanı insana düşüren için de kullanılabilirdi; ki zaten öyle olmasın diye birbirlerine düşman edilip durur insanlar!

******

Birbirlerine asla güvenmeyen insanların bir arada yaşadığı toplumlarda ortak bir toplum bilinci, efendime söyleyeyim, bir vatan bilinci, bir ortak ideal söz konusu olabilir mi?

Kendi varlığına, kendi haklarına güvenemeyen insanların kışkırtılmaları sonucu diğer insanlara düşman olmamaları mümkün mü?

******

Her bir karar, yargı bir maddeye dayanıyor; lakin her bir madde ve karar bir başka madde ve karar ile bağlantılı olduğundan artık hiç kimse neyin ne olduğunu bilemiyor.

Halkalar öyle iç içe geçmiş vaziyette ki; tecavüzcü pıt diye dışarı çıkarken, “Kürtaj” yasaklanmaya çalışılıyor; generaller pat diye içeri atılırken hırsızlar elini-kolunu sallıyor!

******

Kararlar ve yasalar ucu açık bırakıldıkça vatandaş tırsıyor, el mahkum!

Hırsızlar, tecavüzcüler, vergi kaçıranlar, arkası sağlam olanlar korkmuyor; sade vatandaş korkuyor; biliyor ki aklayamaz kendini bir türlü!

Öyle bir dönemdeyiz yani: Biri birini şikayet etsin, al içeri! Anlat anlatabilirsen derdini!

******

Her bireyin bir diğerine güvenmediği ortamlar bazılarının pek işine yararlar!

Korku dağları bekler; bir lokma ekmek zor ulaşılan olunca, ekmeğini paylaşmaktan bile korkan adamlarla dolar vatan!

O ekmek uğruna, yeri gelir yan komşunu da gözden çıkarır, inanmadığı bir davaya da omuz uzatır!

Ne dostluk söker, ne vatan; hele de yoksa bazı idealler!...

******

Açlık ile sınanan coğrafyalara bir de düşmanlık eklenirse; birbirini yerken halk, birileri yiye yiye doymaz!

Kebap üstü kaymaklı kadayıf, yani…

http://twitter.com/Gulgunkaraoglu

gulgun_2006@hotmail.com