Kedi payı !

Yiyecek yardımlarını Devletin üstlenmediği dönemler geldi aklıma birden.
Ancak insanlık ilişkileri günümüzden çok farklı değildi sanki.
Senede bir geliyor bu bayram diyordu beş çocuklu bir anne.
Ne olur sanki bir parçada pirzolalık verseler ya?
Aylardır çocuklara kedi payı yedirmekten bıktım.
Bu bayram ne bayramı, kimin bayramı anlamadım ki!
Koca bir yıl boyu bekle, yine kemik yine kemik!
Oysa herkesin sevap kazanma yarışı içerisinde olduğu sayılı günlerdendi kurban bayramları.
Ancak ya karşı komşunuzun, yada aileden birilerinin kapıları çalınırdı.
Peki ya o uzaktakiler?
Onlarında eline önceden hazırlanmış bol kemikli et parçaları tutuşturulurdu.
Yada paça veya kelle.
Yani hep kemik, hep kemik!

Sonrasında yine aynı tas aynı hamam!

Bücürler kasap tezgahının önüne dikilirlerdi yine!

Sahi çocukluğumdan hatırlıyorum, kedi payı denilirdi kasaptan alınan ucuz et artıklarına.

Yani zengin müşterilerinden arta kalan etin bol kemikli bol yağlı ve sinirli kısımlarına .

Mahalle kasabında bir çocuğun kasap amcaya seslendiğini duymuştum.

O boyalı olan parçalardan koyma amcaaa!

Ayıklayınca geriye bir şey kalmıyor da .

Ne diye ayıklıyorsun ki be oğlum ?

Sen verdiklerimi öylece götür.

Beş beş paramı saydın sanki

Onlar ne bulursa yer merak etme .

Kasap amcanın onlar dediği aslında kediler değildi !!!