Babalar günü de neymiş?

Hastanedeki odasında yanlızdık.
O sadece benim babamdı galiba!
Oysa bir kadın uğruna terk ettikleri arasında bende vardım.
Hem de yanımda olmasının gerektiği yaşlarda.
İyi ki, babalar günü kutlamaları yoktu o zamanlar!
Yada vardı bizim mahalleye uğramamıştı.
Uğrasaydı rezil olurdum zaten.
Hem hediye alacak harçlığım olmazdı, hem de öpülesi bir el..
Şimdi o el beni yanıbaşına çağırıyordu.
Ve sürekli aynı sözcükleri tekrarlıyor, şimdi nolacak, şimdi ne olacak diye sayıklıyordu.

Bir şeyler söyleyebilecek gücü kendimde bulsaydım yine de anlayamayacaktı.

Sadece elini daha sıkı tutabiliyordum.

Başına gelecekleri evre evre öğrenmek istiyordu.

Son anlarında panik içindeydi...


Ertesi sabah herkesler oradaydılar.

Yav hiç haberimiz olmadı.

Çoook iyi adamdı. İyi ahbaptık.

Eli her işe yatkındı zenaatkar adamdı.

Uzun boylu yakışıklıydı, hem de çapkındı haaa!


Hastanelerde deneme tahtası yapıyorlarmış dedilerdi.

Niye bıçak altına yatırdınız ki?

Pekiii, niye özel'e yatırmadınız ki?

Sizde de çok ihmal var canıım, insan hiç aramaz mı?

Valla bu sabah duyduyduk!


Dört yıldır bu hastalıkla boğuşmaktaydı oysa.

Öğrendiklerinde yine pişkindiler!

Yaaaa, yaaa, yaaaa...

Hakkınızı helal edin.....

Üç kere söyleyin ha...


Bazen de babalar yanlız kalabiliyor; http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=99628


Geçmişte yapılan hataların, gelecekte yaşanmaması dileklerimle. Babalar günü kutlu olsun..