Kel başa şimşir tarak…

Bu sabah gazetelere göz gezdiriyorum.  Fenerbahçe’nin şike ile yargılanma davası bu gün başlayacak ya, haklı olarak bu konu gündemin başköşesine oturmuş. Özellikle Fenerbahçe’nin dedim, zira aynı konu ile ilgili başka takımlar da olmasına rağmen altı aydır konuşulan tek Fenerbahçe.

Daha sonra diğer haberlere göz atarak cennet vatanımızın bu sabah güneşe nasıl uyandığını görmeye çalıştım. Bu durumu ( başı öyle olanlar alınmasın ama) hani tepesi pırıl pırıl, bir tane saç yok, yanlar ve arkaları şerit halinde giderek azalan saçlarla kaplı kafaya benzettim. Üstelik bu kafanın sahibi o az kalan saçlarına bile yeterli özeni göstermiyor. Banyoda ayna önünde ucuz bir tarak, sabah yüzünü yıkarken bir kez tarıyor, hepsi o kadar.

Bu aziz vatan gerçek bir dünya cenneti sanki. Hasbelkader Avrupa’nın da bu aziz vatanın da bir bölümünü gezmiş biri olarak üç yanı denizlerle çevrili bu kara parçasının cennetten bir köşe olduğunu iddia edebilirim. Aynı anda bir yanında yaz diğer yanı kış. Ilıman bir iklim ve dünya medeniyetlerinin çoğunun izlerini taşıyor. Sanki mahalle delikanlılarının hepsinin gözü olan ama onun gönlü bize kaymış olan bir kız.

Gelin görün ki üzerinde yaşayan insanlar sanki bu güzelliği hak etmiyorlar. Herkes savcı, herkes hâkim, herkes gardiyan, herkes cellat. Din iman, insan hakları, hukuk, demokrasi gibi şeyleri ara ki bulasın. Üstelik sanki bütün b unlar görüldüğü yerde vurulma emri almış suçlular gibi. Gördük mü hemen saldırıyoruz.

Gazetelerde Aziz Yıldırım’ın mektubu yayınlanmış. Altında ise sayısız yorumlar. Biz her şeyi en iyi biliriz ya, aslında mahkemeye falan ne gerek var biz kararını verir yargılarız ve asarız hemen. Fenerbahçelilerin tamamına yakınının fikri yazdıkları yorumlardan belli oluyor. Aziz Yıldırım beyin arkasındalar. Ancak hiçbir yöneticinin kurumdan büyük olmadığının bilincindeler. Yargılama bir an önce yapılsın, kulübümüz suçlu ise küme düşürülsün, diyorlar ve Fenerbahçeliliğin gereğini yerine getirerek başkanlarının “suçu ispat edilene kadar masumdur” prensibi ile arkasında duruyorlar. Tabi az sayıdaki gözü dönmüş fanatik bu söylemimize dâhil değil.

Fenerbahçe’ye sahada bir türlü üstünlük kuramayan rakip ve taraftarları ise maşallah her şeyi biliyor. Mahkeme ne ki? Onlara kalsa bu gün Fenerbahçe kulübünü lağvedecekler, yöneticilerini de asacaklar. Bu görüntü tam bir Türkiye insanı manzarası. Bir kısım milletvekili hala, (belki de biraz safça) demokrasiye, hukuka güveniyor, sorunların hukuk ile çözülebileceğine,  asla yargıyı etkilememek gereğine inanırken, diğer kısım sözlerle, demeçlerle, hatta fiilen yargıyı etkiliyorlar. Onların taraftarları da tabii olarak kendilerini adalet yerine koyup karşıt düşünce içinde bulunanlara cezayı kesiyorlar. Her halde “sahibinin sesi” deyimi bu duruma çok yakışacaktır.

Fenerbahçe’nin şikeci olduğunu iddia edip küme düşürülsün diye bağıran birine soruyoruz.

-Bu kulüp veya yöneticileri şike yaparken sen yanında mıydın, gördün mü?

-Hayır, ama herkes öyle söylüyor.

- Peki, sen Müslüman mısın?

-Evet.

-O zaman senin yaptığın gıybet değil mi?

Adam sus pus. Verecek cevabı yok. Her şeyi olduğu gibi dinini de kulaktan duyma biliyor. “Oku” emrine rağmen Kuranı birkaç kat sarıp sarmalamış duvarın erişilemeyecek bir yüksekliğine asmış, ara sıra geçerken korku ile karışık sessizce göz atıyor o kadar. Ondan sonra da Müslümanım diyor, yöneticilerinden görüp gıybet üstüne gıybet yapıyor.

İşte bu kesim, yöneticileri dâhil kafanın o saçsız, parlayan bölümü. Artık o bölgeye saç mı ekmek lazım nedir bilemeyiz. Diğer normal düşünen ve o duruşu sergileyenler ise aşağılarda şerit halinde kalmış saçlara benziyor.

Tepeyi takke, şapka sarık, kavuk, fes gibi şeylerle kapatmak bir ölçüde mümkün. Ama kenarlar dökülürse tepeye takılanlar da bir işe yaramayacak.

Sonra kel başımıza şimşir tarak aramanın da kıymeti kalmayacak.

İzmir 2012