Kendin olmak

Kol kaslarını ve bilek gücünü zorlayarak, taş veya camları gerekli büyüklükte ya da küçüklükte yada şekilde kesmeye çalışırken ve oluşmaya başlayan resmine ya da desene hayranlıkla bakarken annesi, eşi çocuğu ya da arkadaşı arar. Ya bir şey istiyor ya da bir şeyin yerini sorar. Karşıdakiyle kendini kaptırdığı işinden koparmasına hayıflanarak konuşur.

Kursa belki oyalanmak belki evini, eşyalarını süslemek için gelmiştir. Şimdi hissettiği şey onu oraya getiren nedenlerin çok dışındadır. Kendine zaman ayırmış, ona yüklenen yada yüklediği rollerden uzak bir meditasyon halindedir yapmaya çalıştığı resim yada objeyle.

Hayatın getirdikleriyle meşgulken kendine ne kadar yabancılaştığını fark eder. Kendi kendine sevgisiz ilgisiz kalmıştır. Herhangi bir şey ürettiğinizde öncelikle hissettiğiniz şey kendini gerçekleştirmenin verdiği hazdır. Ve bununla gurur duyar, mutlu olur orda kendinizden geçer, yaşamın zorunluluklarından uzak olmanın keyfini yaşarsınız..

Yaşamları boyunca birilerine tabi yaşayan insanların kendilerine tabi oldukları alanlar yaratmaları onlar için çok değerli olsa da tabi oldukları insanlar arasında kalmayı tercih ederler. Bu çok bildikleri olması gerekendir. Böylece kendi farklılıklarını ve özgünlüklerini pekte ortaya çıkarmadan yaşar giderler. Kalabalık yaşamlarının boşluklarını birçok ayrıntıyla doldurup pek meşgul olurlar bu daha güvenli ve doğrudur.

Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisiyle bakarsak ait olma aşamasında kalırlar. Böylece sevme sevilme ihtiyaçları da karşılanmış, kendini gerçekleştirme aşaması ütopik kalmıştır.

Sistem, arzu ettiği bu insan topluluklarından pek hoşlanır. Kendi olmayan insanların talepleri de sınırlıdır. Zahmetsiz kolay toplulukları yönetmekte kolaydır...