Kendini sevebilmek...

Bir süre önce bitirdiğim bir kitap Aşk. Fakat her nedense bir türlü kitap hakkında blog yazmak istemedim. Çünkü çok derin bulduğum, belkide şimdiye kadar değinmediğim ve uzak olduğum konulardan bahsediyordu. Bu yüzden, bu kitabı yorumlamak için yeterli bilgiye sahip olmadığımı düşündüm.

Fakat Şems'in kuralları, beni benden alıp, adeta değişime uğramama, kendime yeni pencereler açmama sebep oldu. Yaşama daha parlak ve temiz bir pencereden bakmama yardımcı olduğunu düşündüğüm bu kurallardan birini, kendimce yorumlayıp, paylaşmak istedim.

‘’Başkalarından saygı, ilgi ya da sevgi bekliyorsan, önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevemeyen birinin sevilmesi mümkün değildir. Sen kendini sevdiğin halde dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir.’’

İçimdeki ben'e sorarım bazen, hayatta kendin için ne yaptın diye. Sürekli, ben olduğumuz başkaları tarafından hissettirilsin isteriz. Hayatımızdaki ince detayları görmezden geliriz. Hep keşfedilmeyi bekler, herkesten önce kendini keşfeden olamayız. Kendi benliğimizle, küs yaşarız. Neşelenirken bile hep bir düşünce içinde oluruz. Gülmekten çekinir, gülünce başımıza kötü bir olay gelecek sanırız. Gülmekten niye korkalım ki? Ne zararı var ki gülmenin? Varsın gülmekten, yüzümde binlerce kırışık oluşsun. Aynaya her baktığımda, yüzümdeki kırışıklıkları görüp, her çizgisinde ne güzel içtenlikler, tebessümler var diye düşünüp tatlı bir hatıra oluşsun.

Hayata karşı bir duvar örmüşüz ve hep o duvar yıkılacak diye korkuyoruz. Acı bir olay yaşadığızda dünyanın duruğunu, bir daha dönmeyeceğini, kahpe feleğin hep mi bizi bulduğunu düşürüz. Hayatta kalma gücümüzü bir anda yitirip, kendimizi cezalandırır ve herşeyden sorumlu tutarız. Her nedense, başkaları için tıkır tıkır çalışan vicdanımız, birtek kendimiz için çalışmaz. Çünkü sevemeyiz kendimizi, beceremeyiz sevmeyi.

Güzel gelmez aynalar bize hiç. En çirkin oluruz hep. Kendini sevmeyen bir insan küçük bir çocuk kadar ürkektir aslında. Bu ürkeklik sahip olduklarımızın, elimizden kayıp gideceğinin korkusudur. Bu yüzdendir kendimiz için yaşamayı bırakıp, başkalarının mutluğu için çabalamamız. Ben önce biz olur, takibinde ise sen yada siz olur.

İyi de, ya ben nerede? Hangi köşede kaldım? Kimin kalbinin köşesinde benim? Hiç kimsenin, hiç bir düşüncesinde ben değilimdir aslında. Ben, kendime saygı duyup, hayatla barışık yaşayıp ve kendimi sevebildiğim kadarımdır. Geriye kalan herkes de ederi kadar.

Seversek eğer kendimizi, insanların bizi egoist yada bencil olarak göreceklerini sanırız.. Eğer kendine saygı duymak bencillikse, varsın beni bencil bilsinler. Bencilim ve seviyorum kendimi. Hemde çok seviyorum. Çünkü tüm mirasım sevgimdem ibaret.

Ben sevmesem kendimi nasıl sever ki başkası beni? İlgi, alaka görmek için önce sevmek gerekmez mi? İnsanlar dünyaya ilk geldiğinde evvela sevilir. Yani önce sevmeyi öğretir hayat bize. Hangi durum ve içerikte olursanız olun insanın kendisini sevmesi mümkündür. Kendini seven insanın yaşamanın engelli, zor koşullarında ayaklarının üzerinde durması her zaman daha kolaydır. İnsanlar için pes etmeden hayatta kalabilmek, sevmek, sabretmek ve saygı duyulan olmak ne büyük bir lütufdur .

Dünyayı bir pazar yerine benzetiyorum. Herkes bir çadır kurmuş kendine. Ben de elimde bir pazar filesi, dolaşıyorum o pazarda. File diyorum çünkü, fileden herşeyi görürsünüz. Ben gezerken pazarda, siz kiminle ne paylaşmak istediğimi görürsünüz o fileden. Bir bakıyorum ki yüreğimde ne kadar mevcutsa ilgi, sevgi ve saygı ancak o kadarını atıyorum hayat fileme. Fazlasını artık sevdikce ve sabrettikçe taplayacağım gayri. Dünya bir pazar demiştim demi. E olacak tabi filemde çürüklerde. Fakat o çürüklerin, sağlam olanlara zarar vermesini engelleyeceğim. Elbette dünya bana zaman zaman diken yollayacak, ama ben ısrarla gül yollasın diye o pazarda dolaşıp duracağım. Biliyorum ki, dünyada her acı olaydan bir güzellik çıkabilir.

Eğer sabah kalktığınızda, aynanın karşısında kendinizden bir makas alabiliyorsanız mutlusunuzdur. Hayatı ve insanları önceliklede kendinizi sevebiliyorsunuz demektir.

Sevmek ve sevilebilmeniz dileğimle...