Kent insanı

Galiba yeni bir insan türü doğuyor. Doğadan uzakta yaşayan, rüzgarda yağmurda ne yapacağını bilmeyen, ağaçtan meyve koparmasını bilmeyen, ne yiyeceğini bile bilmeyen, kısacası yaşamasını bilmeyen bir insan türü. Malum geçenlerde yurdumuzun bir kısmı şiddetli rüzgara maruz kaldı. Ben yaklaşık 4 yıl Gökçeada’da yaşadım bu rüzgarın kat kat fazlası orda sık sık görülür ama ada halkı gayet sakin karşılar bu doğa olayını çünkü ne yapacaklarını bilirler. Yağmur yağacak dışarı çıkmayın, hava rüzgarlı kar yağacak evde oturun, yarın aşırı sıcaklar geliyor aman dikkat. Düşünsenize köyde yaşayan birine yarın yağmur var dışarı çıkmayın dediğinizi.

Doğa ile barışık yaşayan insanlar ne yiyeceginide bilir, nasıl mı? Doğa onlara söylerde ondan. Yazın ayrı meyve, sebze, mantar, bitki vs. kışın ise ayrı sunar nimetlerini insana ve şimdi bunları yiyin der adeta. Hatırladığım kadarıyla son 10-15 yılda terayağ 5-6 kez hüküm giydi ve beraat etti, şu an durumu ne bilmiyorum. Kırmızı et, süt, meyveler, sebzeler vb. örnekler çoğaltılabilir hepsi muhakkak mahkemelik olmuşlardır, ama hala kent insanı ne yiyeceğine karar veremedi. Bana kalırsa hiç uğraşmasına gerek yok nasıl olsa ne yerse yesin zararlı çıkacak. Organik adı altında 80’li yıllarda yediğimiz, köylülerin hala yemeğe devam ettiği ürünleri, aslında yememiz gerekenleri kat kat pahalıya satıyorlar.

Bütün bunlar yetmiyormuş gibi çocuklarımız sadece kötü beslenmekle kalmayıp en büyük öğretmen olan doğayı tanımadan büyüyorlar. Yaşayarak öğrenmekten, muhakeme yeteneğinden, sorumluluk almaktan (benim ilk sorumluluğun bahcedeki ağaçta yuva yapan kuşlara göz kulak olmaktı), hayvan sevgisinden (gerçi hayvan bile görmüyorlar artık) ve doğanın vereceği bir çok nimetten mahrum kalıyorlar.

Bence yeni bir insan türü doğdu bile...