Keşke gerçekler de...

Bu sabah gözümü martıların çığlığıyla açtım. Acıkmışlar mıydı acaba... Belki de onlar da baharın gelişini kutluyorlardı. Tam bunları düşünürken birden bir gürültü başladı. Ahenksiz davul resitali veriliyordu. Neyi kutluyoruz diye düşündüm bir an.

Ağzıma sakız ettiğim 'İyi bayramlar' lafımı ciddiye almış olabilirler miydi?

Bütün bunları gözümü açar açmaz düşünmek bünyemde tahrifat yapmış olabilir. Neyi kutluyoruz düşüncesi tamamen uykumu açtı. Kafamda tarihi sorguladım... işte o an jeton düştü.Yarın 23 Nisan'ı kutlayabilmek için bebe beşik çalışıyorlardı anlaşılan.

Yarın olacakları bugünden kestirmek hiç zor değil. Eş dost telefon edip 'Bayramın kutlu olsun' diyecek. Olsun valla...

Yarın bayrama gidesim var. Pamuk şeker alırım, balon alırım sonra balonları gökyüzüne bırakır süzülerek danslarını seyrederim.

Eskiden yeğen Ahmet'le bayrama giderdik. 'Edda, bayyamın evi yeyde?' diye sorardı. :) Şimdi 30 yaşında bir prens.

Bayramları seviyorum ben ya. O coşkuyu telaşı. İnsanların gözlerindeki ışıltıyı. Hele de çocukların gözlerindeki parıltı herşeye değer.

Pollayna'nın bacısı gibi tam böyle kaptırıyorum, birden içimi bir hüzün kaplıyor.

23 Nisan, neşe doluyor insan...

İnsan neşe doluyor da ülkemizde ve hatta dünyada tüm çocuklar neşe doluyor mu?

Yarın bayramları olduğunun farkındalar mı hepsi!

Mendil satanlar, ayakkabı boyayanlar, boyundan kat kat büyük arabaların altında yağ pas içinde çalışanlar, çöpten ekmek toplayanlar, dilendirilenler, sokakta yatanlar ve niceleri...

Bir çoğunun bir oyuncağı bile olmadı belki de.. Hayalleri umutları... yaşama dair ne varsa....

3 çocukmuş... Neye 3 çocuk. Sahip çıkılamayan çocukları dünyaya getirerek hayatlarını karartmak da neyin nesi...

:( Öffff yine içim sıkıldı. Keşke gerçekler de bayramlar kadar güzel olsa...

İyi bayramlar...

http://www.esmakahraman.com/keske-gercekler-de/