Keyfimce...

Eğer insan unutmak istemezse, bir günü biIe hatırIar on yıI sonra… Ve unutmak isteyen, bir günde unutur on yıIı.

OIsa oIsa sadece bir yarım,yada eksiIen yanım.( KAHRAMAN TAZEOĞLU)

Çocuk işte, yoktan  anlamıyor ki…

Yüreğim de yaramaz bir çocuk defalarca anlatmama rağmen her nedense anlamak istemiyor yokluğunu ve yalnızlığını kabullenmek istemiyor… Oysa ki bütün kırgınlıklarını hayatla barıştırmaya çalışmıştı. Zamanla bu alışkanlık yapmıştı hayatında o kadar çok hayatla oynuyordu ki hayat bile artık pes ediyordu devamlı ebe olmaktan…

Bu da ayrı bir tecrübeydi… Her acı ve mutlu tecrübelerde yaşananlar gibi…

Diyorum ya bazen kelimeler tıkanıyor cümlelerin içinde yerlerini bulamıyorlar ya işte o ruh halindeyim…

Evet kış geldi yavaş yavaş kara bulutlar tepemizde ama gönlüm her şeye rağmen  yazdan kalma sıcak bir günde…

Yoğun bir iş temposundan çıkıp aynı yoğunlukta tatlı telaşların içinde kaybetmiştim yalnızlığımı şimdi dışarıya bakarak kahvemi içiyorum… Yıllardır hep hayelini kurduğum iş yerinde şimdi bu hayalimi gerçekleştirmenin birazcık hüzünlü seyrini yaşıyorum.

Şimdi hayatımı yaşıyorum zamanlarda mıyım yoksa hayatı sorgulayan zamanlar da mı? Bulabilmek için kaybettiğim zamanlardayım onu biliyorum…

Ama biliyorum uzaklarda bir yerde bir hayat pınarım var bir gün yollarımızın elbet kesişeceği… Sabır ölçülür mü? Belki hayatın sabrını ölçüyorum… Benim ki malum… Ama ihtimalimi yitirmedim…