Kimileri rahat sever, kimileri rahatsız...

Üç Türk büyüğünün genel transfer politikasını kısaca, şöhretli olsun, ses getirsin, kıskananları çatlatsın ve mümkünse pahallı olsun şeklide tanımlayabiliriz. Ucu nereye varırsa varsın fark etmez. Sonunda FEDA eder misiniz, etmez seneye mi bırakırsınız…  

Fenerbahçe, onca çalışmaya ve araştırmaya rağmen, nerede oynamamış, ya da nerede rahat oyuncu varsa kadrosuna katabilir. Bu potansiyel var.

Mesela, Krasiç gibi sadece temel biyomotor yetileriyle ön plana çıkan, bir seneye yakın süredir ancak tek doksan dakika çıkarabilmiş, maç ritmini ve koordinasyonunu büyük ölçüde yitirmiş bir oyuncuyu eskisi kadar formda zannedip transfer edebilir, hatta bununla ilgili basına açıklama bile yapabilir.  “Biz eskisi gibi sandık…”

Ya da Meireles gibi, hem Avrupa kupalarında oynayıp, hem de kesesini doldurmaya bakan, kalitesinin en fazla %40'ını ortaya koyan, yeri geldiğinde kritik bir deplasman öncesi keyfe keder bir sarı kartla cezalı duruma düşebilecek potansiyelde birini tercih edebilir.

Ve her ikisinin sadece bonservislerine 17 Milyon avro sayabilir. 

Bazılarıysa biraz daha farklı düşünür.

Mücadele eden, savaşan, sahada basmadık yer bırakmayan oyuncu arar. İsmiyle değil, cismiyle taraftarı coşturacak birini… Ve bu bakış açısıyla çok küçük paralara kocaman bir yürek transfer ededilir.

Radja Nainggolan,  Krasiç ya da Meireles kadar kariyerli, kulübü de, Juventus ve Chelsea gibi havalı değil. Sıradan bir İtalyan takımının, Cagliari’nin oyuncusu.

Öncelikli görev bölgesi, savunmanın önü ya da orta alanın merkezi olsa da, box to box özelliklerinden dolayı ikili forvet arkasında oynamışlığı, Roma ve Bologna gibi takımları devirmişliği var.

Üst düzeyde bir oyun zekası ya da müthiş bir top tekniği olmamakla birlikte, hırsı, dinamizmi, sert ve mücadeleci futboluyla tipik bir İtalyan ligi oyuncusu. Reaksiyonel oyun karakteriyle kart görmeye yakın olsa da, geçen sezon otuz yedi müsabaka da forma giydi. Bu sezon çift sarı katran ceza aldığı dört ve on birinci haftalar dışında maç kaçırmadı. Biraz rahatsız kısacası.

Cagliari O’nu 2009-2010 sezonun devre arasında Seri B takımı Piacenza’dan aldı. Gençti ve sürekliliği vardı. 2010-2011 sezonunun başlamasıyla birlikte formayı kaptı ve kimselere vermedi. Kulüp on iki den vurmuş oldu.

Doğrusunu söylemek gerekirse bu tip oyuncuları yılda 30.000 Euro verdiğiniz interaktif scouting platformlarından bulmak zor. O karmakarışık bilgi yığınının içinden kimse size bu oyuncuyu göstermez. Belli ki menajerler de göstermemiş.

Bunun için metodik, sistematik ve süreklilik arz eden bir çalışma gerekir. Tamamen kendinize ait bir ekiple, tamamen kendinize ait bir çalışma…

Ama ille de “biz rahatsız bir oyuncuya 10 Milyon vereceğimize, Meireles ve Krasiç gibi rahat oyunculara 17 Milyon veririz” diyorsanız saygı duyarız.

Tercih bu,

Kimileri rahat sever, kimileri rahatsız…