Kimse bilmez...

Yıllar sonra belki, bir yağmur mevsimi, titrerken bir garip serçe, pencerenin dibinde, gözlerinde yarım bırakılan o anıyı hatırlarsın. Islanır hüzünlerin, yağan yağmurda, itiraf edilemeyen aşkı hatırlarken. Ellerin bir başkasının ellerinde,
yıldız tozlarını ararken tüm geçmişinde, aşkını azarlar gibi bakışların kalmamıştır artık gözlerinde.

Yıllar sonra, yayılır aşkın kokusu iliklerine. Sesi soluğu kesilmiş bir aşkın ortasında, geç kalmış olursun itiraf edilemeyenlere. Sen mutluluk perdelerini kapatırken geleceğin yüzüne, buğulu gözlerinin semalarında, güneşi göremez olur seni anlayamayan. O sana tereddütle susarken, tıpkı akıntıya kapılan, nehirde ki dallar gibi, nereye gittiğini bilmeden, geçip gidersin onun hayatından. Kendi yangınlarından kaçarken iki sevdalı yürek, sen bir adım ötede dönüşü olmayan yolun başında beklersin.

Hayat dokunur teninize. İter rüzgar sizi salıncak gibi birbirinize, bir ileri bir geri. Gecikmiş bir aşkın gölgesinde, tereddütle kaçarken geç kalmış sevdalarınızdan, niye gönlünüz böyle karışır şimdi!

Eğer bir gün, oturup konuşulursa eğer, anlatamadıklarınız yine dolanır dilinize. Hiç bilemezsin belki, benliğini saran gizli bir emel olduğunu. Doymuyordur belki sana gönlü. Seni nasıl unutacağını bilmiyordur belki. Yüreğinde gizli bir hüzünken, ılık gece gibi gözlerin, unutmak ne mümkündür artık.

Gözlerinizin birbirine çarptığı o an, kendini arıyorken sendedir. Sevmek susmaktır gerektiğinde, bunu da bilir. Telaşlanmaz yine de! Gözlerinde yaşarken bu aşkı ve yine gözlerinde bırakarak umutlarını, gizler sevdasını sinesinde.

Söyler yine derinden ve sessizce Ömer Hayyam’ın şiirini.

Bulut geçti, gözyaşları kaldı çimende
Gül rengi şarap içilmez mi böyle günde.
Seher yeli eser yırtar eteğini gülün,
Güle baktıkça çırpınır yüreği bülbülün.
Bu yıldızlı gökler ne zaman başladı dönmeye,

KİMSE BİLMEZ… KİMSE BİLMEZ….


FOTO : S.GÜZEL
http://www.fotokritik.com/1059106