Kimse bilmiyordu…

Yaşamın sıradan akışında, kentin sıradan deviniminde ve günün sıradan bir zamanında, yani her şey çok sıradanken…

Sonbahar, hüznünü tamamen yerleştirmişken her tarafa.

Binaların arasına gizlenmiş bir mekânın, sonbahar renkleriyle bezenmiş bahçesinde, küçük bir sürpriz sıradanlığın ezberini bozmuştu.

Kasımpatılar direniyordu hüzünlere.

Bir kedi, özlediği sıcaklıkları arıyordu.

Bir kadın, sarı yaprakların eşlik ettiği gülüşlerinde saklıyordu özlemlerini.

Bir adam, mevsimin serinliğinde  anılarını tazeliyordu.

Sonbaharın bitişini, kışın gelişini tüm ihtişamıyla gözler önünü sererken doğa, yaşamın neler getireceğini  kimse bilmiyordu …

*
Kasım 2012 / Kurşun