Kimseye değildir bu şiir

Bu masa, bu turuncu gece

Sokak lambasının boyadığı

Ellerimi yakan soğuk.

Sarhoşluğunu bilmediğim bir kadehte

Yıkanır şimdi içimdeki derin, karanlık boşluk.

Görünür görünmez bir elvedaya hüküm biçilir,

Tanrısal bir sevda kullaşır özlemle

Bir şaki olur

Kastı kendi evine.

Dışavurumsallıktan falan değil,

Baş edememektendir bu saldırı yüreğe…

Yankılanır sesin gözbebeklerimde,

Kemiklerim kırılır tek kelimenle

Ve de aydınlanır ruhum aynı biçimde…

Kimseye değildir bu şiir,

Herkese hiç değil!

Bir insanda kaybolur herkes

Herkeste kaybolur insan.

Kalabalıkta kimsesiz bir zindan,

Şairin bahsettiği prangalardan alıntılanan

Sebepsiz bir iman gibi biattir aşk.

Ve aşk;

İsa’nın diğer yanağını çevirmesi kadar masum,

İyi niyetlidir

Ve bir o kadar enayicedir…

Bozar namusunu gece,

Ayın makyajlanmış ak tenine.

Ormanın yangına soyunması gibi,

Uğruna her şeyi vazgeçilesi kıldığı bir kır çiçeğine…

Anlamı, Pir Sultan’ın yanağını kanatan güldedir.

Kimseye değildir bu şiir,

Herkese hiç değildir.

Mehmet Sabri Demirci

Öğretmenim. "Hep İzmir Kokardı Saçların" ve "Küstüm Çiçeği Susarken" adlı iki adet şiir kitabım y..