Kimseye söyleme

Hafta sonunu geçirmek için eşinizi alıp göl kenarına gidiyorsunuz, saatlerce araç kullandığınız için yorgunsunuz...

Eşiniz gölün kenarında yürüyüş yapmak istiyor ama siz ağaçların arasına gerilmiş hamakta uyumayı tercih ediyorsunuz...

Uyku ile uyanıklık arasında bir yerde, kıyıda duran salın bağlandığı yerden çözüldüğünü ve gölün karanlık sularında ilerlediğini duyuyorsunuz...

Sonra eşinizin sizden yardım isteyen çığlığı geceyi bölüyor...

Telaşla fırlıyor, göle atlıyorsunuz...

Yanılmışsınız! Çığlık gölden değil, tahta kulübeden geliyor...

Kıyıya yönelip sudan çıktığınız anda!

Biri beyzbol sopasıyla önce karnınıza vurup soluğunuzu kesiyor, ardından kafanıza vurulan darbe ile bilinmezlikte kayboluyorsunuz...

***

Eşiniz kayboluyor ve aradan üç gün geçtikten sonra tenha bir yolda öldürülmüş olarak bulunuyor...

Eşinizi öldürenin seri bir katil olduğu söyleniyor ve çok geçmeden yakalanıyor...

***

O gecenin üzerinden sekiz yıl geçiyor...

Kendini fakir hastalara adamış bir doktorsunuz...

Hayatınız evinizle işiniz arasında mekik dokumakla geçiyor...

Ölen karınızı hala seviyor, yeni bir ilişkiye sıcak bakmıyorsunuz...

Yoğun geçen günün yorgun akşamında, çalışma masanızı düzenlerken, göndericisini tanımadığınız bir mail alıyor...okuduktan sonra koltuğa çöküp kalıyorsunuz...

Yalnızca eşinizle, sizin bildiğiniz bir detayı kim size göndermiş olabilir?

Kötü bir şaka mı?

Yoksa eşiniz hala yaşıyor mu?

***

Keyifle okuduğum bir çırpıda bitirdiğim bir Harlan Coben’in “ Kimseye Söyleme” adlı kitabını paylaşmak istedim sizlerle...

Tek kelime ile harika...

Tek kelime ile inanılmaz...

Bazı bölümleri kesinlikle dehşet verici...

Yukarıda yazmış olduklarımdan hikâyenin sonunu tahmin edebileceğinizi zannediyorsanız kesinlikle yanılıyorsunuz...

Abartmış olmak istemiyorum ama tempo hiç düşmüyor, merak son sayfaya kadar yakanızı bırakmıyor...

Son cümleye kadar nefesinizi tutuyor, kapağı kapattığınızda acaba böyle bir şey yaşanmış olabilir mi diye düşünüyorsunuz...