Kırın Çemberlerinizi.. Yaşayın..

Yaşamın kendisi gerçek anlamda bir öğretmendir.

Hayatın içinde her an farklı deneyimler yaşıyoruz. Bu deneyimlerin içinde kimi zaman seviyor kimi zaman öfkeleniyoruz.

Genelde başlangıçta ilk defa tanıyabildiğimiz karşımızdaki kişiyi beğeniyor fakat daha sonrasında yargılarımız ile çelişen farklı yönlerinden dolayı yargılamaya başlıyoruz.
Sevmediğimiz veya hoşlanmadığımız insanları eleştiriyor ya da eğer o kişilerle yakın ilişkiler içindeysek onları değiştirmeye çalışıyoruz.
Özellikle bu konu çocuklarımız, eşimiz, kardeşlerimiz veya aile üyelerimizin  içinde ortaya çıkıyorsa bazen mutsuzlar oluyor.
Arkadaşlarımızın daha farklı olmasını yahut bizim düşündüğümüz gibi olmalarını istiyoruz.

Tabi asıl kendi bedeninizin, yaşamınızın veya ailenizin bile olmasını istediğiniz gibi olmadığını düşünüyoruz. İçinizden her şeyden, bazen kendinizden bile kaçmak ve yepyeni bir hayata adım atmak geçiyor olabilir.
Lakin genel olarak insanlarda yepyeni bir hayata adım atmaya dair cesaret olmadığı için yaşamlarında çevrelerindeki insanları değiştirmeye çalışıyorlar. Kendilerinden olan hoşnutsuzluklarını göz ardı ederek, başkalarına  mutsuzluklarını başkalarının üstünden yaşayabiliyorlar.
Devamlı sokaktaki insanları veya ülkeyi, devleti her şeyi eleştirmek adeta meslekleri olmuş gibi...

Ey bunları okuyan insanlar…

İnsanların istediğiniz gibi olmasını istemekten vazgeçin...
Herkesi ve her şeyi ilk önce olduğu gibi kabullenin ve ondan sonra kendinizi, kendi düşüncelerinizi değiştirin.

Yaşamın içinde herkesi, her şeyi, ailenizi ve yaşadığınız alanı olduğu gibi kabul edip sevebildikten sonra, insanın ilerleyebilmesi çok daha kolay oluyor.

Çünkü aksi halde yaşanılan duygu karmaşası ve direnç, en önemlisi de sevgisizlik insani adeta hapsediyor.

Ve siz bu çemberi kıramıyor bu mahkumiyeti kabul ediyorsunuz.

Kırın çemberlerinizi düşünün ki yaşam süresi kısa..

            ozcanvural33@hotmail.com