Kısaca

Her şeyin birbirine karıştığı rezil bir ortamdayız.

At izi it izi derken, doğruların tamamen ciddiyetini kaybetmişiz. Birileri neyin ne olduğunu anlayamadığı için, konuşmaları ile komedi sahnelerini aratmıyor. Üzüntüden, gülümseyecek kaslarımızı yitirmişiz.

Ayakların, baş olmasından mıdır bu kadar karmaşıklık?

Ya da ne olursa olsun; karşımızda olanları, asla haklı görmek istemediğimizden mi?

İnandığımız düşüncelere, "kesin doğrudur" yargısına olan bağımlılığımz mı?

Belki de henüz teşhisi konamayan şizofrenik vakaların yarattığı ortamlarda kalmamız mı?

Üçüncü sınıf toplumların maruz kaldığı sömürülerden kurtulamadığımız için midir bunca yaşadığımız strateji oyunların ortasında kalmamız?

Tüm bunların çözümü aslında o kadar kolay ve o kadar bilindik bir cümlede yatıyor ki...

Herkesin duymuşluğu vardır. Ama söylemde kolay uygulamada bir hayli sabır ve azim isteyen bir eylemdir.

"EĞİTİM ŞART" güzel kardeşim, "EĞİTİM ŞART"