Oysa...

Vardı...

Oysa tek bir dünya yoktu...

Denizde yaşayan balığın karnını doyurması için atılan oltalara aldanmasıyla biten bir hayatı vardı.

Güzel kokan bir çiçeğin, sevilmesiyle koparılıp biten, bir fotosentezi vardı...

Rengarenk özgürce uçan gösterişli bir kuşun, dalda çoşku ile cıvıldarken vurularak ölmesi vardı...

Akan çoşkulu ırmakların, kuraklıkla kuruması vardı...

Ağaçların yemyeşil dallarını rüzgarda savururken, kesilmesiyle biten bir doğası vardı.

Bir kedinin acıyla miyavlayarak anlatmak istediği, bir köpeğinin başı okşandığında, gözlerini sevgiyle yumarak ifade ettiği duyguları vardı...

Ve bir insanın tüm zamanının dile getirdiği, kırışmış ellerinde yılların izi vardı!

Çoğu insanın göremediği, duyamadığı, umarsızca çiğnedikleri hayatlar vardı!

Cehaletin ellerine hapsolmuş umutlar vardı!

En kötüsü de neydi biliyor musunuz?

Değer verilmeyen, değersizler tarafından yok edilen, insancıklar vardı!

Bir gözyaşının içinde, anlatılmak istenen sessiz çığlıklar vardı!

Kendi dünyasından, başka dünyaları göremeyen kör vijdanlar vardı!

Oysa, başka dünyaları hissetmek, değer vermek, tüm güzellikleri farkedebilmek bu kadar zor muydu, bilemiyorum!

Kendi halinde, düşünmeyi/yazmayı seven biriyim. En çok değer verdiğim konu ise herkesin bilinçli..