Kısır döngü...

Bir şeyi çok merak ediyorum ben: Neden “Kaçan kovalanır.” sözü bu kadar doğru olmak zorunda!

Hayır, iki taraf da severse olacak olan olur zaten. He yok biri sever de diğeri sevmezse söyler hislerini açıkça hiçbir şey olmaz. Ama yok! Sevmeyen kişi seveni illaki süründürecek peşinde. E böylece egosu tatmin oluyor tabi.

Böyle bir bencillik olamaz! Haksız mıyım siz söyleyin? Yani sırf ego uğruna birinin kalbini kırıp, hayatında yaşadığı kötü tecrübelerden birinin başrol oyuncusu olmaya gerek var mı?

Empati… Biraz kendini karşısındakinin yerine koymalı kişi. Ya seven kendi olsaydı? Ya süründürülen kişi o olsaydı? O zaman da hoşuna gider miydi bu durum? Bence” Tabi ki hayır!” der herkes buna.

Ama o kadar hoş bir duygudur ki ego tatmini, kişiye empati kurma gereksinimini hissetmesine bile izin vermez. Durum böyle olunca da başlar bir kısır döngü ilişkiler dünyasında…

Durum 1:

Seven kişi sevdiğini yüceltir de yüceltir uzun süre. Sevilen de doğal olarak yüceltilmenin o güzel hazzının tadını çıkarmaya ve gittikçe ilgisizleşmeye başlar. Bir süre sonra seven usanır bu durumdan ve bu sefer ilgisiz olan taraf o olur. Durumun farkına varan sevilen geç kalmadan kolları sıvar sevenin eski ilgisini üzerine yeniden toplamak için. Bu sefer yücelten sevilen, yüceltilen ise seven olur ve bu döngü ilişkileri var olduğu sürece devam eder gider…

Durum 2:

Hayatında bir kez olsun böyle süründürülen kişi, artık sevse bile sevdiğine sevdiğini göstermek istemez. E korkar tabi aynı olayların yaşanmasından ve o kısır döngünün tekrar başlamasından…

Anlayacağınız her şeyin bir nedeni var bu dünyada. Bu aşk dediğimiz şey kaçan ve kovalayan ilişkisi aslında. Bazen kişi kaçan olur, bazen ise kovalayan… Artık bu durum ilişkilere renk mi katar;  yoksa yorup iki tarafı da, aşkı tüketir mi; yorumunu buyurun siz yapın…