Kıyamet "biz"iz

Ne gönlüm, ne dilim, ne kalemim dayanmıyor. Bu nasıl vahşet nasıl bir adaletsizliktir

Savaşın kuralları vardır. Sivil halka yönelik bu katliam nedir? Tüm dünyanın gözleri önünde yaşanan bu kıyımlar nedir? Bu nasıl bir insan hırsıdır, bu ne zulümdür?

Bu bir damlacık sübyanlar, bu bebeler hangi demokrasi, hangi barış, hangi medeniyet buluşmaları, hangi birleşen milletler, hangi bireysel, toplumsal vicdanın kurbanı olmaktalar?

Attılar mı mangalda kül bırakmayan, dünya hakimiyetine soyunmuş sözüm ona demokrasi ve insan hakları havarilerinin ipe sapa gelmeyen bahanelerle başlattıkları, kendi elleriyle uyguladıkları terör nereye kadar sürecek ?

Hangimiz o çaresiz insanlara yardım edebiliyoruz ya da edeceğiz?

Televizyonlara çıkıp, yuvarlak, basmakalıp, beylik barış çağrısı cümleleriyle arabulucu, iş bitiriciliğe soyunan dünya politikacılarının, tüm insanları salak yerine koymalarına ne kadar sabredeceğiz daha?

Kendi başını bağlayamayanlar, gelin başı bağlamaya kalkarmış...

Bunca yıldır, dünyanın her yerindeki sorunlu bölgeler için bitmez müzakereler, şartlar, yaptırımlar, yumuşak karınları deşerek, tavşana kaç-tazıya tut demelerin giderek tüm dünyayı ateş çemberine sokmasını izliyoruz..

Bu gün artık dünyanın hiçbir coğrafyasında güven ortamı yok. Ne acıdır ki bir avuç kifayetsiz muhterisler topluluğunun tekelinde kıvranan halklar var.

Küreselleştirme illetine tutulan bu aç gözlü ruh hastalarının, sözüm ona yardım tuzaklarına düşen milletler, şimdi birbirini yer duruma geldiler kendi içlerinde.

Bu canavarlara kendilerini altın tabaklarda sunuyorlar lokma lokma ayrılıp…

Hepinizin yakından takip ettiği ayrıntıları bir daha yazıp tekrara yok.

Yaşayan, düşünen ve kadın olarak bu dünyayı diger canlılarla paylaşan bir insan olarak, bu günkü tablolara dayanmak çok zor.

Komplo teorileri üretiliyor durmadan, insanlar yurtlarından sürülüyor, durmadan yeni yok ediciler, yeni işkenceler, yeni mezalimler planlanıyor…

Bir yandan zehirleniyor dünya, bir yandan panzehir aranıyor

Biz insanlar kendimizi yok etmeye and içmiş gibiyiz….

Tek gerçek kalıyor geriye…

KIYAMET BİZ’İZ…

Ceyda Görk 4.10.2006