Kıyametmiş

Bana hayatımdaki en güvenilir limansın dedin,

Yaşadığın sürece hep ve daima seveceğini söyledin,

Kalbinin kapılarını başkalarına kapatıp yalnızca

Benim için açacağını söyledin, sana inandım.

Bir ateş yaktık, hayır ne önemi var ki;

Ha sen yakmışsın o ateşi ha ben

İkimizde şeytana uymadık mı?

Adımı her söylediğinde sesini her duyduğumda

Bir kere değil binlerce kere âşık oldum sana,

Yaşadığımız her anı gezdiğimiz her mekânı

İçtiğimiz çayları demini, şekerini kaşık seslerini,

Yazmıştım hatıralar kumbaramın dört duvarına.

Sokaklardaki portakal ağaçlarının yaprakları

Dökülmüş ayaklarımın altına farkında değilim,

Ben hala mevsim ilkbahar sanıyordum…

Mayalar oturup bir takvim yazmışlar

21 Aralık 2012 tarihini ise kıyamet günü saymışlar

Farkında değiller besbelli gülüm.

Asıl kıyamet benim için gittiğin gün koptu.

İçimden söküp çıkardın o gün yüreğimi

Hayallerimi yıktın, beni benden aldın vicdansız.

Bazı şarkılar çalınıyor her köşede usulca

Tandık geliyor ama senin yerine koyamıyorum ki…

Sen duyduğunda ne anımsıyor ne düşünüyorsun

Bilmiyorum ama güzelim meğer sen, yalandan

Sevdiğini söylerken yüreğimi “kirletmişsin”

Şimdi ben onu temizlemeye çalışıyorum…

Yani “kıyamet gittiğin gün koptu” benim için.

Başka kıyametler kopsa ne yazar ki,

Keşke seni sevdiğim kadar sevebilseydin…

“Kıyametmiş” bana ne.

Erdoğan Özgenç

Adana 20.12.2012 20.44