Kızım Artık Din Dersine Girmeyecek!!!!

Kızım birkaç gün önce “anne seninle bir şey konuşabilir miyiz” dedi.”Konuşalım” dedim ama söze nasıl gireceğini bir türlü bilemiyor, “ama sakın kızma” diyerek kıvranıyor.. Meraklandım, tepkimi kontrol etmeye çalışıyorum ...Ama epey uzadı bu durum, söyleyeceğim, ama !!cümleleri birkaç kez kuruldu.

Söyleyeceği şeyle ilgili tahminim arkadaşlarıyla bir yere gitmek isteyebileceği ya da ne bileyim belki karşı cinsle ilgili bir şey söyleyecek diye düşündüm.

Sonundan ağzından baklayı çıkardı… ”BEN DİN DERSLERİNE GİRMEK İSTEMİYORUM” şaşırdım, durdum, aslında hiç beklemediğim bir istek daha önceden hiç konusu olmamış ....Duyduğum karşısında şaşkınlığımı atamadan , ekledi “hem ben araştırdım benim böyle bir hakkım varmış, istersem girmeyebilirmişim…”

“Böyle bir karara nasıl vardın , sanırım nedenlerin vardır” dedim…

Başladı anlatmaya ”ben din dersinde anlatılanlardan tedirgin oluyorum,hep korkulacak şeyler duyuyorum sonra onlar gece aklıma geliyor.” Dedi. Ama dedim “dualar öğreniyordun,bilgiler alıyordun” , Ne öğreniyordum anne “cehennemde nasıl yanacağımızı ,Allah’tan nasıl korkmamız gerektiğini ,Allah’ın bizi nasıl cezalandıracağını,ölüm anında Azrail’in neler soracağını,neler yapacağını,cinleri perileri,haftaya da şeytanı anlatacağını söyledi” ,dedi bir solukta” O bunları anlatırken birden ramazan ayındaki konuşmamızı hatırladım,”neden oruç tuttuğumuzu ,bu ayın anlamını anlatı mı öğretmenin demiştim “ geçiştirmişti , bu kadar net değildi ama, sanki olumsuz şeyler söylemişti yine. O an kendime çok kızdım “üstünde dursaydım durum bu noktaya gelmezdi belki” diye..

Tabi artık geçmişteki ihmali düşünmenin yararı olmadığı için; ne yapabileceğimi düşünmeye başladım,”olmaz öyle şey, ne demekmiş derse girmemek “türünden yaklaşsam işin içinden hiç çıkamayacağım..”Senin korkmanı ve yanlış bilgilemeni istemem çünkü bizim dinimiz çok güzel özelliklere sahip diye dilim döndüğünce bir şeyler anlattım ve şöyle bağladım,eğer sen gerçekten çok korkuyorsan “DİN DERSİNE GİRME ,”ama her hafta seninle oturup bu konuda konuşup kitaplar okuyacağız söz mü? “ dedim. Rahatladı , yatıştı.Bunun okulla ilgili boyutunu ayrı tutmakla beraber, bu yaşanılanın hiç de basit ve az rastlanır bir durum olmadığını düşünüyorum.

Benim 14 yaşındaki kızımın “din”ile ilgili duygularını olumsuz etkilemeye kimin hakkı var?

Benim 14 yaşındaki kızımına,Allah ‘tan korkmayı,ölümü, ,cini,şeytanı ,dehşet duygularını yaşatmaya kimin hakkı var?

Benim 14 yaşındaki kızımın dininden ve Allah’ından uzaklaşmasını sağlayan olumsuz etkiyi yapmaya kimin hakkı var?

Bunun adı “din eğitimi” olabilir mi?

Bunun adı İslamiyet’e hizmet olabilir mi?

Bunun adı eğitim olabilir mi?

Amerika’lı bir aile var kızımın okulunda ve onlarla görüşmelerimiz sıklaştığında dini günlerinin nasılda renkli,ailelerin hep bir arada yaşadığı ve paylaştığı dini şölenler olduğunu gıpta ile izledim..Geçmiş zaman kullanıyorum çünkü bu gidiş gelişlerde çocuğumun etkileneceğini , belki de o dine yaklaşacağından korkmamdan arayı uzak tutmaya gayret ediyorum..Kullandığım yöntem hiç de adil değil oysa…Kızım kendi dinini layıkıyla öğrense de neyi neden yaptığını bilse ,dinimizin güzelliklerini fark etse bunu yaşantısına geçirebilse ,hem başka şeyler daha kolay olur.Ben ;başka bir kültürün dini boyutunu saklayarak kendi dinimi korumak durumunda kalmam.Bu noktadaki aileye düşen sorumluluğu bilmiyor değilim ,ancak okul hayatının pek çok konuda değiştirilmez yaralar açtığını da bilenlerdenim..

Bunca İmam hatip Lisesi bunca İlahiyat mezunu , derslere girebilecek gerçek “din uzmanları !” varken bunlar yaşanıyorsa , yanlışlığın nerede olduğunu bulmak lazım…