Kocaman Abla olmak !

Çocukken gün saydığı, heycanla bi heves beklediği özel günleri bir bir yitirir insanlar kocaaamann abla olduklarında. 

Çünkü kocamaan abla olmak, eksilmektir biraz. 

Mutluluktan delirdiğin anları, hüzünlü anlarla hatırlamaktır kocamaaan abla olmak. 

Ama biz bunu değiştirsek, büsbüyük kocaamannn abla olsam

Benim neslimin kocaamann abla olduğunu görsek, birlikte terlik fırlatıp, birlikte kuzunun maskarası olsak sonra terli su içtikleri için birlikte bir sürü deyim sıralasak onlara kafalarını şişirsek, onların da anne olmasını beklesek bizi anlamaları için belki bulamadıkları eşyaları birlikte arar, " nereye koyduysan ordadır " diye birlikte bağırırız. 

Bazen de hatalarına rağmen dayanamayıp ana yüreğimize bassak onları ..

Ne dersin ? 

Hiç gitmesen de Anneler günü de anlamını yitirmese, anılardan bahsetmek yerine her yıl yeni anılar yaratsak olmaz mı ?