Kökler

O sabah Kunta Kinte tersinden kalkmıştı. Çiftlikte dört döndü. Etrafa bakındı. Etrafta kimsecikler yoktu, herkes derin uykusundaydı, çünkü saat çok erkendi. Geri yatmaya karar verdi. Yatağına geri döndüğünde yatağında biri uzanmaktaydı. “Vay anasını, yemeyenin malını yerler” diye düşündü. Kafasını öte yana çevirip yatağına tekrar baktığında yatağının boş olduğunu gördü. “Sanrı gördüm herhalde” diye içinden geçirdi. Korkmuştu. Tuvalete gitmeye karar verdi ve de öyle yaptı.

Tuvalete gitmek onu rahatlatmıştı. Tekrar odasına döndü. Samandan yapılmış yatağına uzandı. “Beyefendiler ortopedik yatakta yatıyor, biz ise samandan yapılmış yatakta yatıyoruz” düşüncesi geçti aklından, devrimci ruhu depreşti. Yan yatakta uzanan arkadaşı ona seslendi:

- Bu gece amma çok patırtı yaptın, yat da uyu.

Kunta Kinte pısmıştı. Hemen yatağında ölü taklidi yapıp sabahın gelmesini bekledi. Saatler geçmek bilmiyordu. Kunta Kinte ölü taklidi yapmaya devam ediyordu. Neyse ki sonunda sabah oldu ve köleler yattıkları yerden doğrulmaya ve yeni bir güne ‘merhaba’ demeye başladılar…