Köle ruh

 Ruhuna sahip çık, çünkü onu senden çalmaya gelecekler. Hem de öyle topla tüfekle değil; samimi sıcak gülücüklerle mutluluk vaad ederek, son kullanım tarihi olmayan kalplerinden sevgi sözcükleri dizerek, "inan" diyecekler, "sev" diyecekler; inanacak seveceksin, çünkü içinde eksik bir parça kalmaması gerektiğine inandıracaklar seni. Boşluğu kendi sahte ideolojileri ve dogmaları ile tıkayacaklar. Bunu başardıklarında, ya onlardansındır ya onlardan; başka seçenek sunmayacaklar. Kendini hep yalnız ve eksik hissetmeni sağlayacaklar. Toplumun temel taşlarını içinde taşıyan bir beygirsindir artık. 

Toplumun temel taşı bir taş ise kaldır at gitsin daha iyi. Onlara yaranmaya çalışan köle bir ruhun esiri olmamak da var aslında.

İtalo Calvino'nun dediği gibi : " Keşke her şey böyle ikiye bölünebilse...Böylece herkes bön ve cahil bütünlüğünden kurtulabilse. Bir bütündüm ben ve her şey doğal, karmakarışık ve anlamsızdı gözümde; herşeyi gördüğümü sanıyordum, oysa gördüğüm bir kabuktu yalnızca."

Şimdi o kabukları kırma zamanı. Kendi kabuğunu, o kabuğun altında sakladığın kokuşmuş diğer seni bulup,; aynadaki yansımana bakar gibi bakıp tanıdığında sen de anlayacaksın cahil bön köle ruhun ne zararlı ne lanet bir durum olduğunu. Kime baksan önce o pis kokuyu alacaksın, bu yüzden kimseye güvenmeyecek, korkaklar gibi uzak durmaya çalışacaksın. Daha az konuşacak, bir şekilde konuyu kendi çemberinin dışında tutmaya başlayacaksın. Ne kadar az kendini ortya koyarsan o kadar az canın yanacak bilecek, kabuğunu kalınlaştıracaksın.

Bunu atlattın mı sağlamsın demektir. Korkmadan bakmaya devam et yansımana, koku ne kadar keskin olursa olsun tıkama ruhunu; bırak buram buram doldursun evreni, ki o evren ne kokular gördü; unutma sen bir esintisin, gelip geçicisin.

Ne kadar iyi tanırsan kendini o kadar hızlı değişirsin. Ve yüzleşince cahil bön yanınla, utançla örtmeye çalışma üstünü; becerebilirsen kes at derim. Esiri olma yanılmışlıklarının. Diğer yarın yetecek sana ,"inan" diyemem o zaman bir farkım kalmaz diğerlerinden değil mi? Ama bir dene bu yolu ve Calvino'nun sözlerini hatırla : "Eğer bir günkendinin yarısı olabilirsen, ki bunu bütün kalbimle dilerim, bütünlüğü olan beyinlerin sıradan zekasını aşan şeyleri anlayacaksın.Kendi yarını ve dünyanın yarısını yitirmiş olacaksın, ama geride kalan o yarı, bin kez daha derin, daha değerli olacak. Hatta her şeyin sana benzer şekilde ikiye bölünüp parçalanmasını isteyeceksin, çünkü güzellik, bilgelik ve adalet parçalardan oluşan şeylerde vardır.

Sadece sen olan, sana ait olan, sana seni anlatan yarına sahip çık. İçindeki karmaşayı bitirmenin yolu tenhalıktan geçer. Yine Calvino'nun dediği gibi. "Yolcu sahip olduğu tenhalığı tanır, sahip olmadığı ve olmayacağı kalabalığı keşfederek".