Kömür madeni

Biraz önce haberlerde yerin 350 metre altında kömür madeninde günlüğü 25 TL’dan ekmek kavgası veren insanları izledim.

Yüzlerinde kömür karası vardı... Bakışları anlamsız... Hepsinin başında şapka, ayağında çizme vardı... Yerler ıslaktı... Kötü görünüyorlardı. Çok kötü.

Kömür ocağında çalışmanın kuralları da var... Yağmurun yağması durumunda kömür ocağı kapanıyor. İşsiz kalıyorlar.

İşçilerin en büyük kabusu göçük altında kalmak. Madene her girdiklerinde bir daha ailelerini, gökyüzünü hiç göremeyecek olmaları muhtemel.

Herşey yolunda giderse akşam mesai bitiminde madenden çıkabilmek için 1,5 saat yürümek zorundalar.

Bir günü daha kazasız belasız atlatarak ailelerini görecek olmanın verdiği huzurla sırtlarında çantayla o zorlu yürüyüşe bile aldırış etmeden ışığa doğru yürüyorlar.

İnsanlar canlarıyla uğraşırken mikrofonu insanın ağzına sokup komik sorular soran muhabirler var ya hani... İşte muhabirden bir inci ve farklı cevaplar...

- İşinizi seviyor musunuz?

- Yaptığımız iş çok zor bir iş ama yine de işimi seviyorum. Allah böyle yazmış ben de çalışıyorum, hiç şikayetçi değilim.

- İş aradım ama iş yok. Ekmek parası... Çalışmak zorundayım.

- Başka iş bulsaydım burada çalışmazdım ama iş yok.

****

Aklıma konuyla ilgili bir yorum geliyor ama yazının yayından kaldırılmasını istemediğim için yazmayacağım!

Kısaca, YAZIKLAR OLSUN diyorum...